E-Dergi

Çok beğendiğim bir kitap oldu. Zülfü Livaneli yine farkını ortaya koymuş. Türkiye toplumunda yaşanmış bir çok can sıkıcı konuya değinmiş. İnsanın içinin parçalandığı bir çok sahne barındırıyor. Roboski'den tutunda kadın cinayetlerine kadar. En beğendiğim kitapları arasında yerini aldı.

Felsefe, tarih ve fantastik olaylar. Hayal dünyası çok geniş yazarın sanırım. Her karakter mutlaka kitabın en beklenmedik yerinde tekrar karşınıza çıkıyor. Bazen kişileri karıştırabiliyor insan o sebeple boş bir kafa ile okumak lazım belki de ben ilk defa bu taraz kitaplar okuduğum için bana öyle gelmiş olabilir. Ama mutlaka okunacaklar arasında olmalı.

Savaşı nasıl anlatmış derseniz ancak bu kadar anlatılabilir. Ancak geri de kalanların kimsesizliği ve çaresizliği, yaralıların inleyişleri ve insan hayatının hiçe sayıldığı bir konuyu anlattığı için bu tarz kitapları okurken hep zorlanıyorum, çok dokunuyor insana. Dili biraz ağır gelebilirmiş ama sanırım son düzenlemede bunu epeyce halletmişler.

Zeze artık bir yetişkin. Kısa bir kitap zaten ama diğer iki kitabında da olduğu gibi bunda da Zeze'nin kırılgan yanına şahitlik ediyoruz ve yazarın gerçek hayatından da birçok kesit barındırması ayrıca değerli. Genel anlamda seride beni en çok etkileyen yer dışlanmışlık hissi oldu Dünyanın öbür ucunda da olsa ''İNSAN' aynı acımasızlığı hiç değişmiyor

Leyla'nın evi Leyla'ya...Kitabın son sözü beni o kadar çok etkiledi ki. Dışarıdan bakılınca birbirinden çok farklı insanlar hepsi ama bir yerde birbirlerinin hayatlarına dokunuyorlar. Bazen insan oğlunun neden bu kadar zalim olduğunu anlayamıyorum. Sonradan görmelik çok kötü bir sona sürüklüyor insanı. Ve yine savaşın insanı nerelere mecbur bıraktığını görebiliyorsunuz. Livaneli yine farkını ortaya koymuş.