E-Dergi

Kendimi, yoğun bir ormanın içinde yolumu bulmaya çalışırcasına, artık sıkılaşıp yoğunlaşan anılardan kurtardım. Yorucu düşünceler uzanıp dinleniyor ama bedenim uçsuz bucaksız bir boşlukta, boş bir sessizliğin içinde hareket etmeyi sürdürüyordu. Havada kuşlar uçmuyor, suda balıklar yüzmüyor ve toprakta hiçbir şey yetişmiyordu.

Acı acıyla, kırılganlık kırılganlıkla yürekleri birbirine bağlıyordu. Elemli çığlıklar olmadan suskunluk, kan toprağa akmadan affediş, insanın içini lime lime eden kayıplardan geçmeden kabulleniş mümkün değildi. İşte bu, gerçek uyumun kökünde var olan şeydi.

Ondan nefret ettim çünkü burada olmaması gerekiyordu.
Ondan nefret ettim çünkü daha attığı ilk adımıyla benim dünyamın sınırlarını yok etmişti.

Fabrika; eski bir saat kadranı üzerine kurulmuş karmaşık, dehşet verici bir yapı..
Eşekarısı içeri bırakılır,kurtuluş yoktur ve olaylar gelişir..

Suskunluğuyla Zehra’nın, seslenişiyle Haydar’ın Kızıydı o…