E-Dergi

Anlatımı o kadar akıcı ve net ki okurken mahkumun yanındaymışım gibi hissettim kendimi.

Hüzünlü bir hikayeydi. İnsanın yüreğine dokunuyor. Ze Oroco kaçtığı yerde de rahat bulamamış Kendi halindeki insanlardan ne isterler anlamıyorum.

Okuduğum kitabı yarım bırakma huyum yoktur, bunu başardığı için Paulo Coelho'yu tebrik ediyorum.

Hikaye olarak ne kadar sıradan olsa da kitabın sonu ağlattı beni. Duygusal zamanıma denk gelmişse demek!

Yazarın anlatımı güzel, akıcı ama biraz zorlama hikayeler uyduruyor. İçinde yazarlık ruhu yoksa zorlamanın bir alemi yok. Leyla ile Mecnun döneminde mi kaldık kitaptaki karakterin cep telefonu varken sevgiliyi kaybetmek pahasına fiziksel çabayla bulmaya çalışması da nedir?