E-Dergi

Geçen hafta anı – biyografi tarzında olan, Ayşe Şasa’nın ‘’Bir Ruh Macerası’’ kitabını okudum. İlk önce söylemeliyim ki bu yaşlı ve sevimli kadının hayat hikâyesi beni derinden etkiledi. Çocukluğundan başlayarak hayatını anlatılıyor ve kitap röportaj şeklinde (soru & cevap) olarak ilerliyor. Batılaşmanın etkisiyle geleneklerin, kültürün ve eskinin tamamen yok sayıldığı bir dönemde hepsi yabancı olan mürebbiyelerin (Bu kelimeyi ilk kez bu kitapta duydum. Mürebbiye, dadı gibi bir anlama geliyor ama aile tamamen bütün sorumluluğu ona vermiş. Eti de senin kemiği de senin mantığı var.) elinde büyüyen ve çok zengin bir aileden gelen Ayşe Şasa’nın sevgiden uzak katı bir disiplinle yetiştirilmenin sonucunda yaşadığı travmatik olaylar silsilesi beni çok etkiledi. Çok istifade edilecek bir kitap olduğunu düşünüyorum ve herkese tavsiye ediyorum.

Hayatımda ilk kez Mustafa Kutlu kitabı okudum ben. O kadar çok tavsiye almıştım ki : ‘’Mustafa Kutlu mutlaka okumalısın, çok seveceğini düşünüyorum. Hikâyelerini bir çırpıda okuyabilirsin, çok akıcı.’’ Ama bir sorun vardı Kutlu’nun çok fazla kitabı vardı (MaşaAllah) arasından bir seçim yapmam gerekiyordu. Çoğu kişi ‘’Nur’’, ‘’Beyhude Ömrüm’’ veya ‘’Chief’’ gibi kitapların ilk olarak okunmasını tavsiye etmişlerdi. Ama ben ‘’Uzun Hikâye’’ ile başlamaya karar verdim. İsmi çok ilginç geldi sanırım. Kitapla birlikte fark ettim ki uzun süredir hikâye okumuyormuşum, belki de ihtiyacım varmış kim bilir. Neyse, Uzun Hikâyeyi okurken sanki kitap okumadım da bir film izledim. Eski zamanlarda gezinmeye, vagondan bir evde uyanmaya, saka kuşunu dinlemeye ve küpe çiçeğini izlemeye, oradan oraya göç etmeye başladım. Daha sonra öğrendim ki kitabın bir de filmi yapılmış. Velhasılıkelam kitabı çok sevdim.

Yazar kitabin icindeki "Bana Hayatı Bağışladın Öğretmenim" adlı hikâyede/yazida öğretmenin öğrencisine kopya vermesini sanki çok normal birşeymis gibi anlatmis. Sinava giren diger ogrencilere haksizlik olmuyor mu bu kopya meselesi? Öğrencinin durumunun kötü olmasini mazeret saymis yazar. Hatirlamakta ve hatirlatmakta fayda var:“Hiç kimse, kendi (elinin emeğiyle) kazandığından daha hayırlı bir rızık yememiştir…”

En son çocukluğumda yazarin Emre adli kitabini okumuştum,merak ettigim icin gecenlerde bu kitabi da siparis etmistim. Kitabi inceledigimde kendi adima bazi olumsuzluklar gordum. Ehli Sünnet hassasiyeti olanlarin okumasini tavsiye etmiyorum. Kitabin 147.sayfasinda "Dinler arası diyalog" özellikle vurgulanmış.