E-Dergi

Kitabın ilk öyküsü "Fazla Gerçek" çok sarsıcı. Çağın problemleri büyük bir ustalıkla ele alınmış öykülerde. Modernitenin çıkmazlarına değinen bu hikayeleri okumalı ve üzerine düşünmeliyiz.

Psikolojik tahlilleri zirveye taşıyan Peyami Safa, bu romanında tereddüt sorunsalını muazzam bir şekilde işlemiş.

Bu kitabın olay örgüsünü başkası yazacak olsa klasik bir Türk filmi senaryosundan farksız olabilirdi ve böylelikle klişe olurdu. Fakat Sabahattin Ali'nin öyle bir üslubu var ki, çok farklı, kendine has. Bu yapıtı başarılı kılan da bu.

Ahmet Hamdi Tanpınar'ın dili, üslubu, cümlelerindeki asalet... Dönemin anlamlandırılamayan faaliyetleri, insan halleri ve bunlar için yapılan mükemmel ironilerle dolu bir roman.

Sadece şu alıntı bile hikayelerinin ne kadar güzel olduğuna bir örnek:
"Birdenbire bulunduğumuz odanın kapısı açılıverdi. İçeriye rüzgâr girdi. Soğukla beraber yapraklarını dökmüş bir ağaç girdi. Ağacın arkasından duman, dumanın arkasından bir kuş, kuşun arkasından bir bulut girdi."