E-Dergi

Hemen hemen bütün hikayelerde yalnızlık olgusunu (çağın hastalığı) sezinleyebiliyorız. Kafasındaki bütün düşünceleri de kağıda döktüğü için sözü çok dolandırıyormuş hissi veriyor ve bu da okuru yoruyor. Fakat her şeye rağmen hikayeleri keyifli.
Favori hikayem Demiryolu Hikayecileri.

Büyülendim. Zaman kavramının olmadığı rüya aleminde gezinir gibi bir his veriyor. Berber dükkanının kapısını açarken kendinizi köyün kapısından girerken buluyorsunuz. Karakterler adeta iç içe geçmiş. Efsane bir dil. Yaşayan yazarımız okunmalı ve hayattayken değeri bilinmeli.

İnsan ruhu üzerine kafa yormuş bir yazar Kazancakis. Zorba karakterini muhtemelen kendisinin olmak isteyip de olamadığı, içinde büyüttüğü karakter olarak önümüze koyuyor. Uzun olsa da, sayfalar muhteşem diyaloglarla akıp gidiyor. Bittiğinde farkına varamıyorsunuz.

Bahaeddin Özkişi maalesef hakettiği değeri görmeyen, unutulmaya yüz tutmuş bir yazarımız. Hikayeleri çok kısa fakat o kadar derin ki içlerinde kayboluyorsunız ve tekrar tekrar acaba nereyi kaçırdım diye okuyorsunuz bir öyküyü. Hazmı zor fakat yarattığı etki inanılmaz güzel.

Şiirsel bir dille hikayelerini kaleme alan Ali Ural günümüz durum hikayeciliğinin öncülerinden diyebiliriz. Sorunsallar sarsıcı bir şekilde hikayelerde verilmiş. Bir yandan hikaye okurken aynı zamanda şiir okuyor hissine kapılmak büyüleyici.