E-Dergi

Okudukça kendi hayatım gözümde küçüldü. Mîna Urgan'ı en sevdiğim öğretmenimi sevdiğim gibi sevdim. Kendiyle barışık, insanlarla barışık. Kişisel anıları, dönemin aydınlarıyla anıları ve siyasi anıları var içinde. Mustafa Kemal'le anılarını okumak için bile alınabilir. Çok keyifle okudum. Kalbimin özel bir köşesine koydum bu kitabı.

Hevesle aldığım ama çürüyerek bitidiğim bir kitaptı. Yazar 'bunları bir okur okuyacak, derli toplu yazayım' diye düşünmemiş. O sadece yazmış, kendine yazar gibi. Anlama işi okura kalıyor. Kafanız doluysa bir sayfayı iki üç kez başa dönüp okuyabilirsiniz. Belki de yanlış zamanda karşılaştık kitapla. Yordu beni. Ama bu yorgunluk, hiç düşünmediklerimi bana fark ettirmesiyle ilgili değil. Kitabın bana göre akıcı olmamasıyla ilgili.

Kısa ama vurucu bir kitap. Yanıbaşımızdaki karanlığa, kadınları siyaha boyayıp toplumu tek cinsiyetli hale getirmeye çalışan bir iktidarın, erkek bir karakterin gözünden portresi. Son paragraf, çok etkileyici. Sürprizbozan vermek istemiyorum ama kitaba dair çok çarpıcı ve özet niteliğinde bir sahneydi.

Popülerliğini hak eden bir kitap. Çevirisi muhteşem, Jack London'ın anlatımına zaten bayılıyorum. Bir hedefe yönelip tutkuyla tüm enerjisini veren herkes kendinden bir şeyler bulacaktır. Bazı kitapların konusunu zaman içinde unutursunuz ama karakterler hafızanızdan silinmez ya, Martin hiç unutmayacağım bir karakter olacak. Bunu şimdiden biliyorum.

Akıcı bir kitap. Direkt olaya giriyor, film izler gibi okudum. Karanlık bir atmosferi var. Sonunu biraz Koku kitabının sonuna benzettim.