Bab-ı Esrar'ı okuduktan sonra aldım elime Aşk'ı. O zamanlar pembeydi aşk henüz grilik bulaşmamıştı.
Yazarın olayı değil aslolanı anlatmak istediği kahramanların birden çok olmasıyla anlaşılabiliyordu.
Elif Şafak aşkı anlatmak istedi bu yüzden aşkın etkilediği herkesin yüzünü de kitaba ustaca yansıttı.
Daha önce Baba ve Piç'i okumuştum yazardan; kafası karışık demiştim. Ama Aşk'ta Elif Şafak'a hayran kaldım.
Üslup "bence" mükemmeldi, anlatım tarzı empatik ve olayların özünü kavramaya yönelikti.
Bilgilendirmeler yerinde ve gerçekçiydi. Gerçekten yola çıktı ve sadece gerçeklere ışık tuttu.
Bab-ı Esrar ile kıyaslanıyor bu kitap; aynı hikaye diye. Kesinlikle ama kesinlikle aralarında en ufak bir benzerlik yok.
İsimler yer yer aynı ama karakterler yani içerikler ise bambaşka ...