E-Dergi

"küçükler büyükleri anlamaya çalışmalı"
okuyun, okuyun...

Sait Faik nasıl sevilmez. Müthiş betimlemeleri ile okurken kendinizi o mekanda yaşarken buluyorsunuz.

kağıda yazılan her şey bir gün gökyüzüne ulaşır mı?
aşk hikayeleri sevenler için güzel bir kitap

Canistan...
Ben ki kitap okumaya son sayfalardan başlayan bi okuyucuyum (hep tuhaf karşılanıyor, sonunu bildiğin şeyi neden okuyorsun deniyor; ama sona nasıl ulaştığı daha heyecan verici bence) ve ilk defa okuduğum son, yazarın zihninde kurguladığı bir son değildi. Bu kitaba başladığımdan beri bunun merakı, heyecanı, anlamlandırma çabası içindeyim. Yusuf Atılgan'ın önce "İşkence" adını verdiği ve dört bölümden (Duruşma, Yargıç, Tanık, Sanık) oluşmasını tasarladığı bu romanın son bölümünü yazamadan aramızdan ayrılması üzerine roman 3 bölüm olarak kaldı.. Her ne kadar yazarın zihninde kurguladığı gibi bitmese de yarım kalmış bir roman demek o kadar zor ki... Ali ve Selim ile başlayıp Kadir ile bir sona ulaşan bu roman benim için soru işareti olarak kalacak.. Bu gerçekten kitabın sonu değildi, fakat daha başka bir son mümkün değil gibi de aynı zamanda. Ve şimdi hiç öğrenemeyeceğim bir sonun merakı içimde..

Bir kenar mahallenin tozlu, çıplak sokağı... Ve bu sokakta başkalarına adanmış sıradan bir yaşam için kendi dünyalarını terk eden bir ermiş ve bir melek: Antão ile Ananias. Onların etrafını saran sokağın sevecen ve inançlı sakinleri. İşte bu kadar. Tüm bunlar üzerinden toplumsal yalanlar, bireysel ikiyüzlülükler, ince hesaplar, tutarsızlıklar o kadar güzel verilmiş ki... Her neyse. Pek beğendiğim bir cümle ile notumu bitirip okumanızı tavsiye ediyorum. ☺
"Eşekler de yaşar ve hiçbir şey öğrenmelerine gerek yoktur."