E-Dergi

“Ulu tanrım! Yalnız sen işitir, yalnız sen bilirsin bütün bu basit ama sıcak ve umutsuz duaları; kaygılı pişmanlığın dualarını, bu korkunç ölüm ülkesinden sana doğru yükselen, kimi ruhun kurtuluşunu , kimi bedenin şifasını dileyen duaları… Gerçi sen, çocuklarının yalvarışlarını dinlemekten yoruldun, ama yine de onların kalplerini sabırla, görev hissiyle ve umutla doldurmaları için her tarafa teselli meleklerini göndermelisin.”
Savaş ne zaman, nasıl ve hangi ülkeler arasında olursa olsun her zaman kötüdür. Ve her zaman ölen maalesef ki masumlardır, savaşa sebep olanlar değil.
Tolstoy’un kalemiyle Sivastopol şehrinin çıkan savaşta korunmasına dair mücadeleyi okuyoruz.

Yazar Christina Baker Kline gerçek bir olaydan esinlenerek farklı zamanları ve farklı karakterleri başarılı bir şekilde birleştirmiş ve akıcı anlatımıyla güçlendirmiş.

1920’li yıllarda ailesiz çocuklar bir trene bindirilip şehir şehir dolaştırılarak aile sahibi yapılıyormuş. Onları sahiplenen aileler de genellikle bir işte çalıştırabileceği çocukları seçiyormuş, bir evlat seçiminden ziyade bir nevi işçi seçimi.

Bu yürek burkan olayı temel alarak 2010’lu yıllarla paralel iki karakteri bir araya getiren, fazlaca bilinmeyen, hak ettiği değeri almayan bir eser. Tesadüf eseri bulup okuduğum için de beklentimin üstünde çıktı ve okurken daha keyif aldığımı söyleyebilirim.

Adına bakarak okuyabileceğimiz bir kitap değil Ölüm Hastalığı. Zira gerçek ölümden değil, aşktan bahsediyor. İlişkilerdeki ölümden, duyguların ölümünden, sevdanın düşselliğinden. Bir metafor kitabı da diyebiliriz belki. Kitap sayfası da oldukça az, 40 sayfa. Yazarın sonda açıklamaları ile anlattığı şekilde tiyatro olarak da sahnelenen bir eser. Farklı türleri seven okurlar için değerlendirilmesi gerek…

Çocuksunuz. Bir trenin içindesiniz. Aileniz yok. Trenin durduğu her istasyonda aileler var. Eğer isterler ise sizi evlat edinecekler. Çaresizliğin yolculuğu…
Hayatta şükretmemiz gereken ne kadar çok şey olduğunu hatırlatan bir roman. Zaman değişir, seneler farklılaşır. Fakat bazı şeyler değişmez. Acılar, üzüntüler, hüzünler… Acı çeken bir çocuk ise işin hüzün kat sayısı daha da artıyor maalesef.

Akıcı anlatımı, gerçekleri yüzümüze vurması, kurgusu ve yazım dili ike gayet başarılı fakat ülkemizde geniş kitlelere ulaşamamış bir eser. Bulursanız muhakkak okuyun…

Her sayfası cinayete kurban gitmiş kadınlarımıza ithaf edilmiş bir polisiye roman. Her sayfa sayısında geçen isimleri arama motoruna yazarsanız, kitabı okuma süresi daha da artıyor. Çünkü çoğu cinayet hakkında bilgimiz yok.

Polisler bir seri katilin peşinde. Kitabın konusunun farkı, bu kez maktullerin hepsi erkek. Ve hepsinin daha önce kadına karşı işlediği suçlar bulunmakta.

Zekice kurgulanmış, bazı eksiklikleri bulunan; fakat okunmaya değer bir polisiye roman.