E-Dergi

Kitap amatör bir yeşilçam havası, muhteşem bir gözlem gücü ve mukallit tavrı taşıyor. Bu bakımdan çok özel bir yeri var edebi birikimimiz içinde. Ancak bütün bunlara ilave olarak ya da tüm bunlardan doğan bir amatörlük de eksik değil. Kahramanlar konusunda romanın sonuna kadar hatta romanın sonunda bile kesin bir karar veremeyen yazar okuyucuyu da bir tereddütün içine atıyor. Çünkü okuyucu anlatılanlara hüküm verirken gerek olaylar gerek kahramanlara konusunda yazarın dikkat ve değerlendirmelerini esas alıyor. Nitekim olaylar kaşısında özelde kuyruklu yıldız söylentisi üzerine gösterdiği açık ve anlaşılır tavrın bir benzerini kahramanları konusunda gösteremiyor. Ah İrfan seni sevmeli miyim bilmiyorum.

Diyebilirim ki Tarih hiç bu derece sevimli gelmemişti bana. Bu kitapla birlikte ele aldığı dönemi ve zamanıma uzayan ilgilerini takip etme imkanı bulabildim. Bir de kitaplar için bir kıymet hükmü olarak kabul edilen akıcı olma ya da sürükleme gibi söylemlerin okuyucuya haksızlık olduğunu düşünüyorum. Zira sürüklene yada kitap boyunca akıp giden okuyucu ne yaptığına karar veremeyen tamamen edilgen bir okuyucudur bana göre. Oysa bu kitap dahil Orhan Pamuk7un birçok kitabı için şu rahatlıkla söylenebilir: Okuyucusunu seçen değil kendisini seçecek okuyucuyu namusluca bekleyen kitaplardır. İstanbul için, tarih için ve değişen sosyal değerler le özel anlamda insan içinbir başka zaviyedir Cevdet Bey ve Oğulları.

Yazarın en keyifle okuduğum kitabı Kara Kitap'tır. Yazarın geçmişin kahramanlarını zarfı ve hikayesiyle bu zamana ve mekana taşımış olması dikkate değer. Bu kitabı beğenmeyen okunmasını zor bulanı tembellikle itham etmek hiç de haksızlık sayılmamalıdır. çünkü Pamuk bu kitabında geçmişini kuru iltifatlala yad eden bir boşboğaz değil onu subjektif de olsa bir şekilde işleyen bir fikir işçisidir. Kara Kitap'ta Şeyh Galip'i ve Hüsn ü Aşk'ı aramak boşunadır elbet; fakat kitap sayesindedir ki şeyh Galip ve eseri benim için yeniden gündem olmuştur.
Eseri kendi bağlamında da çok beğendim ve tatlı bir şaşkınlıkla tükettim her sayfasını.

Araba Sevdası'nı İntibah'la karşılaştırınca daha tahammül edilir buluyorum nedense. Kahramanın alabildiğince saflığ mıdır yoksa yazarın ayrıntılara hakim olmakta diğer esere oranla daha başarılı olması mıdır bunun sebebi bilmiyorum. Eser zamanının alışkanlıkların soğukkanlı bir tahlille aktarır. Kahramanının hemen her türlü zaafını o kadar kuvvetle hissettirirki fark ettiğiniz ayrıntılarla kıymetli bir makale yazmak imkanını bulabilirsiniz. Mutlaka okunmalı bana göre...

Bizde sözün mihrabını değiştiren eserlerin başında gelir İntibah. Eski dönemlerin tahkiye alışkanlığını ve felsefesini değiştiren bir özellik gösterir. Artık doğulu olmanın bir gereği olan dilini ayıplardan sakınma kaygısının sonu gelmiştir. Tam bir cesaretle kalem toplumun bel boyunu çoktan aşan günahlarını anlatmak iştahıyla çırpınır. Aşk iddiasını yitirir. İnkarı mümkün olmayan türediler yazma ameliyesinin başkahramanı olur. İşte bizde romanın romanı böyle en aşağılardan daha aşağılara doğru başlar...