E-Dergi

çocukluğum ve ilk gençliğimde sonra gelen serinin üçüncü ve son kitabı.Eser, ergenlik yıllarından başlıyor ve baş karakterin üniversite yıllarına kadar olan süreci anlatıyor. Bu süreçte Nikolay'ın düşünceleri, etrafında olup bitenler, arkadaşları, çevresi ve en önemlisi 'Comme il faut' olmak için ne kadar uğraştığı, bunun için 'Comme il faut' olmayanlardan tiksindiği hatta 'Comme il faut' olduktan sonra başka bir şey olmanın gereksiz olduğunu anlatıyor. Tolstoyu yakından tanımak isteyenler okuyabilir. Tavsiye ederim

Tolstoy'un yarı otobiyografik roman üçlemesinden ikincisi. Birkaç hafta önce Çocukluk kitabını okumuştum. Bu kitap'ta onun devamı, burda Tolstoy büyüyor artık, lise çağları, kafayı çalıştırıp düşünmeye de başladı. Gelecek var bu çocukta. Bedenen geliştiği gibi, düşünce olarakta Tolstoy'un gelişmesini görüyoruz romanda. Bunun dışında babaannesi, babası, kardeşleri, hocaları ve arkadaşlarıyla olan ilişkilerin ve olayların anlatıldığı bir kitap. İlk kitapta olduğu gibi burda da kurgu katmış Tolstoy, yani tamamen gerçek değil.

Bu romanda ana karakterimizin adı: Nikolay. Gerçekten her özelliğiyle Tolstoy mu bilemiyoruz fakat ben biraz benzettim.Soylu bir ailede büyümenin özelliklerini küçük yaşlardan görüyoruz Nikolay'da fakat sonra ezilen alt tabakayı görünce onları savunmasını ve babasına kızmasını da görüyoruz. Hoşlandığı kızla dans edebilmek için bir cesaretle atılıyor sonra her zaman olduğu gibi utanıyor ve saçma bir hareketle mahvediyor. Çocuksu meraklarının peşinden gidiyor, abisiyle sürekli kendisini kıyaslıyor ve kendisini fiziksel olarak hiç beğenmiyor. Yazdığı ilk şiirle nasıl gurur duyduğunu okuyoruz önce, sonra sıra okumaya geldiğinde şiiri nasıl aptalca bulduğunu hissediyoruz. Bütün bu olayları Tolstoy öyle güzel yazıya dökmüş ki bir film sahnesi gibi canlanıyor her şey. Dans ederken o komik ayak hareketini görüp gülüyorsunuz, şiiri okuyamayınca cesaret veriyorsunuz. Her şey gözünüzün önünde sanki adım atsanız yanındasınız küçük şaşkın Nikolay'ın.

Hikayenin başında bir Efendimiz Vasili Andreyiç var.Bir de Uşağı Nikita.Hava şartları çok kötü, ama yola çıkılmaya mecbur. Çünkü; işin ucunda çok karlı çıkılacak, hayali kurulan bir koru var.Rakiplerinden önce gidilip satın alınması gerekiyor o korunun.Başka zenginler ile kendi malını mülkünü kıyaslayarak, servetine servet katmak isteyip, daha da fazlasına sahip olmak adına bir türlü doymayan insan gözünün örneği Vasili Andreyiç... Efendi ile uşağımız, herkesin öyküsü. Sonumuz da benzesin

Yaşam ve ölüm...
Aslında ayrılmaz bir bütünün iki parçası. Hal böyle iken insanoğlu sanki hiç ölmeyecekmiş gibi sarılır, fani dünyanın nimetlerine. Hep bir istek, hep bir heves uğruna, ömürler heba edilir. Peki! O zaman, sevdiklerimiz ya da bizi sevenler hayatımızın neresinde! Gerçekten sevdik mi? Gerçekten sevildik mi? Yoksa bir yanılsamadan mı ibaret, bütün yaşadıklarımız. Sorular... Sorular... Artarak çoğalan bir sürü cevapsız sorular...