E-Dergi

Bence inadına tebessüm etmeliyiz.Hep söylemez miyiz peygamberin sürekli tebessüm ettiğini.Şimdi surat asmak da nereden çıktı?Varsa hatamız düzeltmeliyiz varsa zulüm aktif bir hak arayıcı olmalıyız.Surat asıp eleştiri yapınca herşey değişecek mi ?Eleştirmek kolaydır birçok şeyi ama yapmak ,eylem adamı olmak öyle mi?Gülmeliyiz,takdir edilen durum ellerimizle işlediklerimizden ötürüdür.Bu yüzden surat asarak kendimize de zarar vermemeliyiz.Surat asmanın dışarıdakileri verdiği tek imaj sevimsizlikten başka bir şey olmayacak.Çünkü niçin surat astığınızı anlamayacak kadar kör sağır ve kalpsizler.Çok denedik bunu.Çare iç huzurunu yakalamakta.İnanın o iç huzuru çekiyor birilerini size.Allahın inanlara verdiği nura hayran kalıyor herkes.Bana da diyor bana de ver nurundan...

İbrahim Sarmış, peygamberimizi yanlış anlamanın çeşitli öneklerini vererek doğrulara işaret ediyor. Bunu cesaretle yaptığını söylemeliyim,zira birçok alim gerçekleri bilmesine rağmen bunu açığa vurmakta tereddüt yaşıyor. Üslubu, hurafelere dayanan bir peygamber imajı çizenlere sevimsiz gelebilir. Lakin Kur'an kaynaklı değerlendirmeler olması sebebiyle,gerçeği arayanların yüreğine su serpiyor. Asırlarca İslam'a yamanan sahte bilgilerin kısırlığı ortaya çıkıyor eserde.Alternatif bir siyer çalışması.Hakikati merak edenlere..

Kötülüğü anlamak dünyanın en zor şeyi galiba.Hele ki çok yoğun duyguları olan insanlarsanız.Bu kitap kötülüğün nedenlerine hikmetlerine dair teistik tanrı inancının savunularını,teodiseleri,anlatıyor;ama zulmün kol gezdiği bir dünyada tüm bunlarla teselli olmak,onları herşeye rağmen kabullenmek zor.Yine hüzün düşüyor ince yüreklere..Yine de okunmalıdır bu kitap,akademik bir eser ve az da olsa anlıyorsunuz kötülüğü..

Okurken beni ağlatan tek kitaptır Şeker Portakalı.Haylaz ama haylaz olduğu kadar içli bir çocuğun hayat hikayesi.Yaramazlıkları kamçıyla cezlandırılır Zeze'nin.Bahçedeki şeker portakalı tek dostudur,her şeyi en yalın haliyle onunla paylaşır.İnsan susar susar sonunda bir ağaca bir aynaya ya da herhangi bir nesneye kendini bütünüyle açabilecek denli yalnızlaşabilir değil mi?İlginçtir,herkesin çekilmez bulduğu sert bir adam en çok yakınlaştığı insan olur.Belki de adamın sertliği duygusallığını örten bir savunma biçimidir.Bu yalnızlık ortak paydasıdır ikisinin de..Tüm bunları duygu sömürüsüne yer vermeden anlatmış Vasconcelos,kitabı bu kadar büyüleyici kılan da bu sanırım.

Anne babanın suçu modern çağın bireyleri olan gençlere menkabeler,hurafeler üzerinden,masalsı bir dini anlatmak,benimsetmeye çalışmak ve bu hususta baskıcı,denetleyici davranmaktır.Dini anlatma çabasındaysak eğer, doğru bir algıya,sahih bir anlayışa,gençliğin aklını ve kalbini tatmin edebilecek yepyeni bir dile olan ihtiyacımız aşikar.Ali Şeriati geleneğin sorgulamaksızın takipçisi ve taklitçisi olan dindarların bu tutarsız din anlatımıyla hatanın kaynağı olduğunu vurguluyor.Çok büyük bir vebal altındadır dindar ebeveynler;bu başıbozuk dille yanıbaşındaki evladına seslenemeyen bir din ,merhametsiz bir dünyada nasıl yankı bulacaktır?Yeni neslin dine karşı beslediği itimatsızlığın müsebbibi onlara yanlış bir din tasavvuru aşılayan ana babadadır çoğunlukla.Bu gidişe bir dur diyebilmektir Şeriati'nin gayesi.O,acımasız ve katı bir biçimde savunduğu doğrularla sanki kral çıplak diye bağıran çocuğudur İslam aleminin ya da uyuşuk bir ata benzetip Atina'yı, onu harekete geçiren at sineği olduğunu iddia eden Sokratesimizdir bizim.Çağın putlarına savaş açan bir İbrahim torunu.