E-Dergi

Tarihin insanlara en sıkıcı gelen tarafı, alt alta sıralanan bir sürü maddenin, sebep-sonuçlu cümlelerin bunaltıcılığındandır. Bence tarih, en güzel bir şekilde tarih romanlarından-tabi ki belge-roman tarzında yazılanlardan- öğrenilir. Çünkü olayların sebep-sonuçları maddeler ve kuru bilgiler halinde değil, akıcı bir biçimde kurgulanarak verildiğinden daha iyi anlaşılır ve herkes de zevkle okuyabilir. Burada en hassas nokta konuyu parasal açıdan değerlendirmemek yani salt para kazanma amacıyla yazmamaktır. Böylece herkesin elinde dolaşan bu kitaplardan doğru bilgiler devşirilebilir. Yoksa mazallah kaş yapalım derken göz çıkar. Turgut Özakman insanlara tarihlerini zevkle okutan iyi bir araştırmacı yazar.. Kendisine böyle yapıtları edebiyata ve insanımıza kazandırdığı için çok teşekkür ediyorum. Herkesin evinde bulunması gereken kitaplardan yazarak çok büyük hizmet yapmıştır.

Ahmet Ümit'in İstanbul Hatırası kitabı geçen yaz elime geçti ve bir çırpıda bitirdim. Hatta eşime de zorla okuttum da o bile çarçabuk okuyuverdi. Diğer kitaplarını okuma ihtiyacı doğdu bir anda. Bir hikaye kitabını (adını hatırlamıyorum) görünce alıp okumaya başladım. Ne yalan söyleyeyim, belden aşağı ne varsa içindeydi desem başım ağrımaz. Ancak, İstanbul Hatırası kitabının yazarı Ahmet Ümit gerçekten çok güzel bir kurgunun sahibi, tarihe hakim ve akıcı bir üslubun mimarıydı. Sanırım son kitabında da bu yazarla karşılaşacağım. Yeteneğini bu yönde kullanması kişisel olarak tercihimdir, yoksa edebiyatın edeb kısmı ile alakasını sorgulamaya ve daha bilmem ne kadar ilginç soru işaretleriyle dolu cümlelere bile imkan tanıyan yazıları okumaya gerek olmadığını düşünüyorum ki elbette şahsi fikrimdir; yazara/yazarlara da saygım var. Elbette ne yazacaklarına kendileri karar verirler.

İyi hoş da, burda dinden bahsediyoruz.. Kişisellik sözkonusu olamaz ki!.. Vazeden Allah, ne demişse ona göre inanç şekillenir. Dolayısıyla Hz. İbrahim Kur'an'da hiç de öyle dinlerin babası diye yazmaz, belirtilmez.
"Biz, Allah'a, bize indirilene; İbrahime, İsmaile, İshaka, Yakuba ve torunlarınanindirilene; Musaya, İsaya ve peygamberlere Rablerinden verilene iman getirdik. Onlardan hiçbiri arasında ayırım yapmayız ve biz, ancak O'na boyun eğen müslümanlarız! Her kim İslam'dan başka bir din ararsa asla kabul edilmez ve o, ahirette hüsrana uğrayanlardan olur." (Al-i İmran suresi; 84-85)

Umberto Eco'nun Gülün Adı adlı romanını okudum. Gerçekten sağlam bir kurgu ile örülmüş ve sürükleyiciliğini sadakatle sınayan bir kitaptı. Diğer kitaplarını da merak etmiyor değilim hani. Ne var ki kendi derin fikir ve kurgu dünyasının altından kalkılabilir mi diye düşünmek beni durduruyor. Farklı bir kültürün derin uzantıları arasında zaman geçirmek kolay değil; hele bir de anlamaya çalışmak... Çünkü arkaik olay ve kurgu, okuyucudan mutlak suretle bir ön hazırlık istiyor. Ancak merak ögesini de ustaca kullanması kitaplarına ilgiyi artırıyor.

Bu tarz kitaplar, kitaplardan sıkılmamak adına yapılacak okuma çerezleridir; klasikler gibi insan dimağına katkıda bulunmazlar. Kötü veya iyi demektense zihninizin açlığını çerezle doldurup zihinsel obeziteye sebep olmayın. Doğal beslenin; klasiklerle.. İlle de klaik, hem de Türk klasiklerinden başlayarak..