E-Dergi

İvan İlyiç'in ölümüne doğru karakterin düşünceleri, iç hesaplaşmaları, çevresinin davranışları, meslek hayatı, ideal hayatı yaşadım derken yavaş yavaş sorgulaması, ölüme bakışı...

Dostoyevski'nin daha önce de kitaplarını okumuştum ama bu ilk romanı olduğu için okumam gerek diye düşündüm. Yazarlık evresinden nasıl geçiyor diye. Varvara ve Makar'ın mektuplaşmalarından oluşuyor. Bir kısım Varvara'nın günlüklerinden oluşuyor. O kısmı daha mı çok sevdim acaba. Neyse kitap çok akıcı bir oturuşta yüz sayfayı bitirmişim. Tabii bir Suç ve Ceza ya da Karamazov Kardeşler değildir ama yine de okunmalıdır. Sonuçta bu kitapla ünlü bir yazar olacağının işaretlerini fark etmiş yayıncı, eleştirmen.

Kitabı dün akşam bitirdim. Yazarın hayatını okuduktan sonra kendisinden nasıl izler taşıdığı açıkça görülüyor kitapta. Peter Bey, gölgesi olmayan bir adam ve insanlar hemen anında fark ediyor. Durup düşündüm biz peki çabucak fark eder miydik bir insanın gölgesinin olmadığını. Bu kadar dikkatli miyiz? Yazar kimliğimiz ya da varlığımız yerine gölgeyi koymuş başka bir yazar kokuyu koymuştu( Patrick Süskind - Koku). İnsanların bir yere ait olamaması ve en sonunda mutluluğu doğada bulması. Peter, kitabın sonlarına varmadan şeytana ruhunu satsaydı ne olacaktı peki? Bu sefer akıllara Oscar Wilde'ın Dorian Gray'in Portresi gelir. Bu tarz kitaplar çok güzeldir her zaman. En azından benim için.

Kısa ama öz bir kitaptı. Bir zorunluluk, görev ve bunu tercih etme seçeneğine çevirme. Hem herkes katlanır mıydı Bartleby'e orası tartışılır. Ah o sonu! Ayrıca Oblomov ile de iyi anlaşırlardı ondan eminim.

Oscar Wilde'ı çok severim. Bu kitabını da aldım ve hemen balada bir göz gezdirdim.