E-Dergi

bir şairin kendi anılarını öyküleştirmesinin güzelliğini buluyorsunuz bu kitapta.

şimdiye kadar okuduğum romanlar arasında hangi karakterle empati kurmakta en büyük güçlüğü çekersin diye sorsalar bir İngiliz uşağıyla derdim sanırım. buna karşın Ishiguronun akıcı ve yalın anlatımı hikayeye dahil olmayı o kadar kolaylaştırıyor ki kitabı nasıl bitirdiğimi anlayamadım.

Hiçsizliğin ortasında yaşamını unutmuş bir topluluğu bütün imkansızlığa rağmen ayakta tutup hayata döndürme çabasının kusursuz betimlenişi

Emile Zola işlediği konu açısından ders niteliğinde bir eser bırakmış. olay anlatımı kadar yazarın sosyolojik ve psikolojik gözlem yeteneği, politik duruşu da ön plana çıkıyor. yüz yıllarca ayakta duracak olan mutlaka okunması ve okutulması gereken bir eser.

Burada yorum olarak yazılabilecek o kadar çok şey var ki 112 sayfalık bir kitabın belki kendi uzunluğundan fazla yorumu yapılabilir. Perec'in anlatımda ikinci şahıs anlatıcıyı kullanmış olması üzerinde özellikle durmak istiyorum. Çünkü kitabı okurken zaman zaman bana sesleniliyormuş gibi hissettim. Hikayenin içine çekildim ve karakterin bir parçası oldum onda kendimden çok şey gördüm. Biz okurlar ikinci şahıs anlatıcıya fazla aşina değiliz ancak alışmasının çok kolay olduğunu ve farklı bir deneyim sunduğunu söyleyebilirim.
Bazı yerlerde virgüllerin ardı arkası kesilmiyor. Bundan dolayı cümlenin bağlamından kopma yaşanabiliyor. Okurken dikkatli olunması gerektiğini söyleyebilirim.
Hikayeye değinmek istemiyorum. Perec her şeyi gayet güzel ifade ediyor ve hissettiriyor. Israrla okumanızı tavsiye ediyorum. Özellikle biraz melankolik, varoluşsal sancılara sahip, dünyayla tam olarak barışmayı başaramamış biriyseniz bu kitap tam size göre.