E-Dergi

kendinizi biraz verdiğinizde biraz da konsantre olduğunuzda sıkılmak nedir bilmeyeceğiniz bir kitap.
okumakta kesinlikle bir tereddütünüz olmamalı.

bu kitabı okuyanlar ikiye ayrılıyor anladığım kadarıyla: birinci grupta sıkılanlar var ikincisinde ise bu kitabın bir başyapıt olduğunu fark edenler...
bu teorimin sonuna kadar arkasındayım zira ilk okuduğumda ben de birinci gruptaydım.

kitap aslında dört bölüm olarak düşünülmüş fakat yazarın ömrü dördüncü bölüme yetmemiş.
bu yüzden eksik bir roman ama okuyan bu eksikliği bilmese roman sonuna kadar anlayamaz da.
tek sorun ilk üç bölüm öylesine ahenkle yazılmış ki ve öylesine dantel gibi dokunmuş ki o yazılmayan son bölüm merakınızı çekmekle beraber aynı zamanda bir burukluk da yaşatıyor.
edebiyatımızın unutulmazlarından canistan mutlaka okunması gereken bir roman.

öncelikle söylemem gerekir ki beklediğim kadar sert bir kitap değildi.

kitapta özellikle tevrat'taki hikayelerin çoğunun sümer tarihinden esinlenip yazıldığı son derece bilimsel bir şekilde, örneklerle karşılaştırmalı olarak anlatılmış. kitabın islam'a karşı yaklaşımı ise çok daha yüzeysel ve yumuşak. örneğin islam'a dair çok emin olduğumuz konuların kuran'da bile aslında hiç geçmediğini ama bunların fıkıh yoluyla bize ulaştığını ve bunların da sümer efsanelerine ne kadar da çok benzediğini yine aynı şekilde gösteriyor.

kitapta okuyucu sık sık "bu konu kuran'da yok" diye uyarılıyor. bence bir müslümanı pek üzmeyecek ama muhtemelen bir musevinin epey canını sıkacak bir kitap. bir de özellikle ilahiyat'la uğraşanların yaptıkları işin ne kadar da hassas bir önem taşıdığını anlamaları için böyle bir kitaptan faydalanmalarını tavsiye ediyorum.

polisiye desem polisiye değil, felsefi desem o hiç değil...

dan brown'a özenip sanki aynı formülü kullanıp bir yerlere varmaya çalışmış bu roman ama maalesef çok başarısız ve çok zayıf.

sonradan hayal kırıklığına uğramayayım diye bu kitaba beklentilerimi düşük tutup başlamıştım. daha da düşürmeliymişim. okumadıysanız size tavsiyem beklenti seviyenizi "ali ata bak"tan daha yukarıya çekmeyin.

yorumlarda kimileri okudukları ilk ahmet ümit kitabının bu kitap olduğunu yazmış.
benim içinse bu okuduğum son ahmet ümit romanıdır.

kitabın nasıl bu kadar sattığını, satmakla kalmayıp bir de filminin çekilmesini bir türlü anlayamamış durumdayım. lisedeyseniz, ayda yılda bir kitap okuyorsanız muhtemelen bu kitabı bir başyapıt olarak karşılayacaksınız. ha ben okurken sıkıldım mı? hayır ama artık kitabın bir sona varmasını dileyerek okudum. en büyük sorunu da bu zaten: kitap sürekli "gittim, geldim, konuştum" çerçevesinde ilerliyor. bir son içi dolu bir konu düşünülmeden yazıldığı çok belli.