E-Dergi

Sokratesin kendisine ait yazılı olan hiçbir eseri bulunmamakla birlikte, bu eserde; öğretmen/öğrenci ilişkisi yaşadığı Platon, Sokrates’in idam cezasına çarptırıldığı süreci anlatıyor.
Kitap dört bölümden oluşmaktadır.
Savunmasının son cümleleri:” artık ayrılma vakti geldi çattı, ben ölmeye, sizler de yaşamlarınızı sürdürmeye gidiyorsunuz. Hangisinin daha iyi olduğunu sadece tanrı bilir.” Şeklindeydi.
Okuduğum ilk felsefe kitabı olarak, felsefeye daha yakından ilgi duymama sebep oldu bu eser. Kesinlikle tüm okurlara tavsiye edebileceğim bir kitap. Sokrates’in karşısındakini ikna etmeye çalışırken, bunu çoğunlukla sorular sorarak yapması ayrıca dikkat çeken bir özellik oldu benim için.
O zaman daha çok soralım. Sorular olmadan cevaba ulaşamayız.

Bir kişisel gelişim kitabını sevebileceğimi pek düşünmezdim doğrusu. Daha önceki birkaç deneyimim yarım bırakmakla sonuçlanmıştı. Fakat bu kitabı sevdim. Atomik Alışkanlıklar’ı okumaktaki asıl gayem kötü bir alışkanlığımdan kurtulmaktı aslında ama buna pek katkısı olduğunu söyleyemeyeceğim( bazı küçük püf noktalar var, daha önce zaten denediğim şeylerdi)
Bu kötü alışkanlığıma bir faydası dokunmasa da farklı şeyler kattığını kesinlikle söyleyebilirim. Birçoğumuz bir şeyi yaparken en iyisi olsun, mükemmel yapalım ya da hiç yapmayalım deriz ya. İşte bu konuda ne kadar yanlış düşündüğümü gösterdi mesela. Küçük de olsa, kötü de olsa yap, yeter ki yap, bir adım at, ufacık bir adım…
Ayrıca sonuç değil, sürecin önemli olduğu kanaati. Süreci alışkanlık haline getirip, keyifli kılarsan zaten sonuca ulaşmış buluyorsun kendini.

İki kadın.. İki hayatın buluşması.. Aslında bir kaç hayatın buluşması da diyebiliriz. Kendinden vazgeçiş, travmalar, mutlu anlar, mutsuzluklar, bastırılmış duygular, kendini bulma.. Bir çok çıkarım yapılabilir kitaptan. Aslında hayat gibi.. Ben gibi.. Biz gibi.. Tavsiye ederim.

Sokratesin kendisine ait yazılı olan hiçbir eseri bulunmamakla birlikte, bu eserde; öğretmen/öğrenci ilişkisi yaşadığı Platon, Sokrates’in idam cezasına çarptırıldığı süreci anlatıyor.
Okuduğum ilk felsefe kitabı olarak, felsefeye daha yakından ilgi duymama sebep oldu bu eser. Kesinlikle tüm okurlara tavsiye edebileceğim bir kitap. Sokrates’in karşısındakini ikna etmeye çalışırken, bunu çoğunlukla sorular sorarak yapması ayrıca dikkat çeken bir özellik oldu benim için.
O zaman daha çok soralım. Sorular olmadan cevaba ulaşamayız.

“Kültürel olarak kendisinden üstün, varlıklı kocasının, iki çocuğunun yanında tembel ve mutlu bir korunmuşluk içinde rahat, refah içinde, son derece sakin bir hayat yaşıyordu.” Kitabın ana karakteri Irene, böyle duygular hissettiği bir zamanda, genç bir piyanistle tanışır ve hayatı artık “son derece sakin” değildir.
Aldatma hikayesiyle birlikte yaşanan bazı olaylar karakterimizin büyük bir korku içinde yaşamasına ve hatta onu intihara kadar sürüklemesine sebep olur.
Hemen hemen her Zweig kitabı gibi, bu kitapta sonunda okuyucuyu şaşırtarak bitiyor.
Ben çok beğendim, okurlara tavsiye ederim.