E-Dergi

Oğuz Atay'ı, yazın dünyasındaki yerini sevenin, onu daha yakından tanımak için koştuğu bir eser ama aslında şahsına dair fikrini, beklentinin altında veriyor. Yazarın daha çok, bir eser oluşturmadan önceki karalamaları, metnin arka planı, karakter oluşumu gibi süreçlerine dair yaşamından kesitler görüyoruz. Tabiri caizse magazinsel boyutu yok ama -tamamıyla öyle olmasa da- yazmaya ilgisi olanlara örnek anlamında kapı açabileceği yerleri var. Zaten okunan kitaplar da öyle değil mi? Onlar vermez, kişi ihtiyacını alır.

Mustafa Kutlu'nun temiz cümle akışı, detaylardaki insan huzmeleri kitabın tamamında kendini gösteriyor. Hele de az buçuk taşra edebiyatına ve etrafında şekillenen insanına dair okuma sevenlere iyi gelen bir yanı var. Yarı kasabalaşmış, imkanları köyle şehir arasında asılı küçük menzillerin insana dair büyük hikayeleri. Ama maalesef ki kitabın rafine hali sonucu itibariyle ciddiyetini kaybediyor, 'güzel izler için etkileyici son' akımına düşmüş, 'gerek var mıydı?' sorusu da peşine geliyor. Zorlama bir aksiyon kurgulanmış, belirsiz de üstelik.

Güzel hikayelerden oluşan bir kitap. Burun'da mizah, başka bir boyuta taşınmış. Bir Delinin Anı Defteri'nde gülerken birden hüzünleniyorsunuz. Dostoyevski'nin: 'Hepimiz Gogol'ün Palto'sundan çıktık' dediği Palto'da ise hep hüzünlüsünüz.

Filmini defalarca izlemenize rağmen okurken, hikayeyle ilk kez karşılaşıyormuşsunuz gibi heyecana kapılıyorsunuz.