"...yaşam dalga dalga uzar giderdi
ölüm gözümüzde bir arpa boyu
çocuk gibi öper, okşar, severdim
yediğim ekmeği, içtiğim suyu
sağolsun uçan kuşlar
çiçeğe durmuş ağaç
yaşasın sevdalılar
sevdalım hayat...''
Her daim müzisyen yanını yazar yanına yeğ tuttuğum Zülfü Livaneli''nin çok sevdiğim dinlerken fazlasıyla hem içlenip hem coştuğum şarkısından daha yakışan bir başlık olamazdı herhalde böyle bir otobiyografik kitaba:)
Anılarından oluşan en son kitabının anlatımı diğer kitaplarında olduğu gibi oldukça akıcı. kendine methiyelere yer vermiş olsa da genel olarak etkileyici bir kitap. özellikle zihninde yer etmiş çocukluk anıları ile siyasete atıldığı dönemleri anlattığı bölümler oldukça ilginç. kitap kısa bölümlerden oluşuyor ve her bölümün başında kendi şarkılarından dörtlülere yer vermiş. kitabı bitirdiğimde acaba aile hayatı yansıttığı kadar sorunsuz hatta neredeyse mükemmel mi yoksa bu şekilde mi anlatmayı tercih etti diye kendime sormadan edemedim.
Yine de dostluklarına özendim Livaneli'' nin, çılgınlıklarına, hiç kaybetmediği neşesine, hiç yitirmediği hayat sevdasına.."