E-Dergi

Sunay Akın eserlerini okurken kendimi her hikayenin sonunda bilginin ışığı altında buluyorum. Gerçekten iyi bir araştırmacı. Unuttuğumuz veya unutmaya yüz tuttuğumuz gerçekleri bize ustalıkla aktarıyor eserlerinde. Geyikli Park da çok güzel kısa hikayelerden oluşuyor tıpkı bunan önce yazdıkları ve yazacakları gibi.

Orhan Pamuk bu eserinde aslında bir dönemi Venedikli kölenin gözünden aktarıyor. Tarihi romanları severek okuyan biri olarak beni tatmin etmedi açıkçası. Sık tekrarlar ve uzatılan cümleler de yordu. Pamuk, dönemi daha iyi yansıtsa veya çocuk padişahı daha çok olay örgüsüne dahil etse daha ilgi çekici olabilirdi.

İlk okuduğum Ayfer Tunç eseri olma özelliğini taşıyor. Öncelikle iki kişinin samimi günlüklerinden oluştuğunu belirtmeliyim. Kafa karışıklığı olabiliyor başta sayfalar açısından fakat çift sayılar erkek karakteri, tek sayılar ise kadın karakterin günlüğünü oluşturuyor. Esere gelecek olursak... Çok altını çizdiğim cümlelerin olduğu, kapaktaki koltuğa oturup iki karakteri izleyecek kadar hissettiğim sıcacık bir hikayeydi. Çok sevdim, yazarı tanımam da çok güzel oldu. Tavsiyemdir.

Ahmet Mithat Efendi, toplumsal tabloyu okurlarına sunan, o dönemi yaşatan bir yazarımız. Bu hikayesinde bizi aslında o dönem yaşanan umutsuz bir aşk hadisesine sürüklüyor. Bunu yaparken de toplumun kendinden olmayana bakış açısını yalın bir dille anlatıyor. Çingeneler hakkında bilgimizi geliştirmekle birlikte o dönem Çingenelerin Osmanlı toplumunda nerede yer aldığını da anlıyoruz. Her şeyden önce insan sevgisini önemsediğimden dolayı Çingenelerin eşya gibi görülmesi üzse de hikaye anlatım olarak şahane bir eserdi.

Sunay Hoca gerçekten ülkemiz adına önemli bir araştırmacı. Düşüncesi ne olursa olsun insanı araştırmaya sevk eden ve hikaye örgüsüyle bizleri aydınlatan yazarlarımız iyi ki var. Ayakkabıdan yola çıkan farklı hikayeler sizi içine çekiyor. İyi okumalar.