E-Dergi

Bazıları hakikaten yazar olmak için doğmuş. Albert Camus da onlardan biri. Okunması şiddetle tavsiye edilir. Buradaki şiddet düşünsel bir şiddettir.:)

Aziz Kedi bu kitapla ilgili şöyle buyurmuş, bu kitabı okuyan herkes kült kitaptır, çok iyidir, çok baba kitaptır,, şöyledir böyledir gibi yorumlarda bulunur ama hiçbiri oturup da kitapla ilgili iki laf edemez. Haklıdır. Birçoğumuz bu kitabı okurken zaten çok baba bir kitap olduğunu duyarak okuduk, 700 küsür sayfayı okuduktan sonra da beğenmemek ne mümkün. Ben de beğendim tabi ki. Selim'in obsesif kişiliğine sinir olarak Turgut Özben'nin yanında oldum. Turgut olmasaydı Selim olmazdı ama Selim olmasaydı da Turgut hiç olmazdı dedim. Burada Selim'in varlığı yadsınamaz bir gerçekti tabiki. İnsanı bu kitabı okumaya çeken şey, Oğuz Atay'ın dili. Öyle güzel ki, ve öyle esprili bir dili var ki ooff anlamadım bu nasıl bir kitap böyle deyip bırakamıyorsunuz. Kitapta en sevdiğim bölümlerden biri ise Selim'in gördüğü rüyaydı.

çok güzel bir kitaptı,yazarın ilk okuduğum kitabıydı,bu yüzden utanmadım da değil...kitabın onunu merakla bekledim ve bitirdiğimde günlerce atkisinden kurtulamadım. bu kitabı okuyun....

dan brownu ikinci kez okuyuşum. ilk okuduğum kitabı bir çok insanın bildiği da vinci şifresi'ydi. o kitaptan çok fazla etkilenmiştim ve vu da diğer kitaplarına karşı bi sempati oluşturmamı sağladı. melekler ve şeytanların son bölümlerine yaklaştıkça evet diyordum yine harika, kusursuz bi kurgu vs şeklinde övgüler yağdırıyordum kitaba ve tabiki yazara ama sonlarına yaklaştıkça sıkılmaya başladım kitaptan ve biraz da eleştirel bi gözle bakmam gerektiğini anladım. kendini tekrra eden bi edebiyat anlayışı var sanki az buçuk ne olacağını tahmin ediyorsunuz,kötü bişey değil bu elbette ki ama son sayfalara doğru beni sıkması içimde bi huzursuzluk bıraktı bu kitaba dair. ama herşeye rağmen bir çok şey öğrendiğmi yadsıyamam....