E-Dergi

ilk 30-40 sayfa isimleri ve konuyu zihnimde yerine oturtmakta zorlandım. Kitabın ortalarına yaklaştığımda tüm isimler & birbirleriyle ilişkileri çok artık net bir hal almıştı. Başlangıçtaki belli bir bölümü sabırla atlattıktan sonra kitap oldukça akıcı ve hoş bir hal alıyor. Ben çok beğendim. Son sayfalarını yavaşlayarak okudum. Öylece bitsin istemedim. Konusu çok tahmin edilemez değildi. Ama özgün anlatımı ile merak uyandırmayı sürdürdü. Herkese tavsiye ederim.

İnce Memed 1’i okuduğumda o çok dile getirilen, müthiş diye nitelendirilen betimlemere rastlamadığımı, hatta anlatımın çok önemli karakterlerin ölümünü bile olması gerektiğinden daha cansız ve sıradan aktardığını düşünmüş ve bunu yorumlarımda da belirtmiştim. Fakat bu durum 2. eserde kesinlikle değişti. Farklı bir boyut kazandı. Öyle ki; yazarın kalemi, ilk eserin yazılmasının üstünden geçen zaman içerisinde, kuvvetlenmiş. Bu eserde betimlemeler doyurucu, anlatım coşkulu. Hikaye yere daha bir sağlam basıyor. 2. Kitabı bitirdiğinizde İnce Memed’i içselleştirdiğinizi sonuna kadar hissediyorsunuz. Artık o sizin de bir kahramanınız haline geliyor. Ve 3. esere başlama arzunuz kesinlikle 1. eserden 2.ye geçme arzusundan daha kuvvetli bir hal alıyor.

Eseri beğendim. ilk cümleme böyle başlayayım istedim ki böylece şimdi yapacağım tespitler yanlış anlaşılmasın. Eser ile ilgili yazılan yorumları okuyorum. On kişiden dokuzu eserin betimlemedeki ustalığına, anlatımındaki edebi güce değinmiş. Özellikle kuvvetli betimlemelerin olduğunu belirten yorumlara katılamayacağım. Olayları direkt, net anlatan bir eser bu. Önemli karakterlerden birinin ölümünü bile anlatırken gayet net olmuş yazar. Tek cümlede işi bitiriyor. Oysa anlattığı olay eserdeki en önemli karakterlerden birinin öldürülmesi olayı. Bu sebeptendir ki; öyle çok kuvvetli betimlemeler olduğunu düşünmüyorum. Anlatılmak istenen direkt anlatılmış; yan yollara, süslü anlatım tekniklerine girilmemiş. Direkt & net. Birçok yorumda da eserde Türkçe'nin ustaca kullanımından bahsedilmiş. Ağırlıklı olarak yerel ağız kullanıldığı dikkate alındığında ben bu yorumlara da katılmıyorum. Tabi ki güzel bir eser. Ve tabi ki 2, 3 ve 4. eserlerini de okuyacağım.

Öyle görünüyor ki bu kitabı da bitirerek geriye Orwell’in okumadığım hiçbir eserini bırakmamış oluyorum. Orwell, her eserinde olduğu gibi, o müthiş betimleme yetisi ile beni Burma’ya götürdü. Burma’nın o sıcak, nemli havasını yaşattı. O sarımsak kokusunu hissettirdi. Bütün adı geçen kişileri gözümde canlandırmamı sağladı. Okuyabileceğim başka bir eseri kalmadığı için kendimi kötü hissediyorum. Keşke daha uzun yıllar yaşasaydı da birkaç eser daha bıraksaydı.

Kitap iki bölümden oluşuyor. Yani teknik olarak iki bölümden oluştuğu gibi; anlatım, konu & akış anlamında da iki bölümden oluşuyor. Birinci bölüm; mahalleyi, sakinlerini tanımamız, içselleştirmemiz için yazılmış diye düşünüyorum. Fakat gerekli gereksiz fazla karakterden bahsederek & konu bütünlüğünü yitiriyor ve sizi yoruyor:( 2. Bölüm daha sürükleyici & dişe dokunur detaylar veriyor. “Efsane, dünya klasiği, ilk beşim” gibi ağdalı yakıştırmaları bu eser için kullanmam mümkün görünmemektedir. Okunmalıdır elbette. Ama biraz ite kaka sanki:) diğer okuyucuların yorumlarının az biraz abartılı olduğu kanaatindeyim. İyi okumalar.