E-Dergi

Uzun zamandan beri yorum yazmıyordum fakat bu kitabın daha çok okunması adına bu satırları yazmaya karar verdim.
Okurken ayrı keyif, kitabı bitirince ayrı bir keyif sizleri bekliyor. Bu keyif aynı zamanda hüznü ve kederi de kapsıyor. Zaten büyük kitaplar böyledir.
Hem anlattıklarıyla hem anlatımıyla çok başarılı bir roman olmuş. Ayrıntıya inmiyorum, kesinlikle okunmalı.

Diğer iki eser nedir acaba?

Bazı metinleri anlamak belirli bir birikim gerektirir. Özellikle bu metin belgesel roman niteliği taşıyorsa bu altyapı daha önemlidir. Dönem romanı niteliği taşıyan bu eseri anlamak için de Stalin'in hayatını, dönemin siyasi-sosyal-ekonomik yapısını, insanlara hakim olan zihni yapıyı ve psikolojiyi bilmek gerekiyor. Tabi bu saydıklarım tüm dönem romanları için geçerli. Bu tür eserleri romandır, kurmacadır, her türlü anlarım, diyerek okumamak gerekir. Yazarın eserlerini anlamak Stalin'i ve dönemini bilmeyi gerektiriyor. O yüzden Simon Sebag Montefiore'nin Stalin biyografisini okumanızı öneririm. Mükemmel bir biyografi. Grossman'ı bu eseri ve Her Şey Geçip Gider adlı eseri yazdığı için tebrik etmek gerekir. Kendisi Stalin gibi bir insan kasabına en güzel cevabı bu şekilde vermiştir.

Eser cumhuriyet devrimlerinin sanat geleneğini ortadan kaldırırken ( özellikle klasik musıki) nasıl bir kıyım gerçekleştirdiğini inanılmaz bir ayrıntı zenginliğiyle anlatıyor. Anlatılanların çoğunun kurmaca değil hakikat olduğunu bilmek de insanı ayrıca sarsıyor. Bu kıyımı gerçekleştirenleri kim affeder bilemiyorum? Metin belirli bir birikim istiyor, bunu es geçmemek gerekiyor.Ancak yazarın diğer eserlerini okuyanlar zaten bu birikime sahip oluyorlar, bunu da belirtmek lazım.
Ayrıca yazarın eseri yazarken "Nerdeyse bir kütüphaneyi devirdim." dediğini de sözlerime ekleyeyim.

Roman yazarın okuduğum 13. kitabı. Şunu rahatlıkla söyleyebilirim ki Auster'in en zayıf romanı. Yazar anlatıyor anlatıyor anlatıyor. O sıkılmıyor ama okur sıkılıyor. Diyalog yok denecek kadar az. Kahramanları eylem içinde göremiyoruz. Bu da onları gerçeklikten uzaklaştırıyor. Hepsi yazarın kuklası konumunda. Bazı bölümler gereksiz uzatılmış. Sanki yazar kitabın hacmini artırmak için yazmış. Tahminimce yazar yazarken sıkılmış bu da bize yansıyor.