E-Dergi

Sayfa hesabına vurulduğunda, Yaşar Kemal'in öyküleri, romanları yanında oylumca küçük bir yer tutar. Ama ilk gençlik yıllarındaki sevgilisi şiirden sonra el attığı alan öyküdür. İlk öyküsüyse bugün okunduğunda bile hiçbir acemilik izi taşımayan "Pis Hikaye"dir... 1946'da yazmıştır bu öyküyü...

Kitap bir tasavvuf kitabı olmasının yanı sıra insanı hiç sıkmıyor. Sevdiğiniz bir arkadaşınızın, akrabanızın, ya da güvendiğiniz bir dostunuzun yanındaymışçasına rahat ve ondan hiç duymadığınız bir hikaye dinliyormuşçasına ilginç ve merak uyandırıcı geliyor size. Yazar kendi kendine sohbet edercesine doğal, yapmacıktan uzak, yalın ve açık bir ifadeyle roman tadında tasavvuf yolunda yaşadığı tecrübelerini aktarıyor.
Sn. Şekur’un beşer, inanç, din, tasavvuf ve hayat konusundaki her biri birbirinden değerli özlü tespitleri kitap içerisinde fazlasıyla mevcut. Bu çok hoş.

arka kapağında şu cümleler yazan kitap:

"sevgili dost!

bu sabah kuş sesleriyle uyandım. ne güzel değil mi? hayır, güzel değil! açık penceremden ok gibi dalıp yastığıma saplanan karga sesleriydi.

kuş sesleri dediğimde aklına asla karganın gelmediğini biliyorum. bu, karganın da bir kuş türü olduğunu bilmeyişinden değil, karganın türünün en önemli özelliği olan güzel bir ötüşten mahrum oluşundan elbette. yüzümü yıkarken acaba diyordum; acaba türümüzün en önemli özelliklerini taşıyor muyuz? hareketlerimiz ve sözlerimiz nerelere saplanıyor? acaba 'insan' denince hatırlanıyor muyuz?"

bir 'anti-kahraman'. bir kızı görebilmek için günlerce aynı sinemanın önünde bekler. aynı pastanede aynı iskemleye oturup aynı noktaya bakar. yusuf atılgan'ın başyapıtı.
"yirmisekiz yaşındaydı ve tedirgindi."

edebi anlamda lezzetli bir dili var,konu da ilgi çekici.