E-Dergi

Otobiyografik beşlemenin daha ilkini okumama rağmen, artık anlayabiliyorum. Korkunç şeylerden bahsediyor, kafasının içinde korkunç şeyler var çünkü hepsini yaşamış. Kopmuş çocuk ellerinin süründüğü kaldırımlara basmış.

Bu adamı yine bön bön, eğlenerek okumayı mı isterdim yoksa hayatının bir kısmını öğrenmem iyi mi oldu, bilemiyorum. Elbette beşlemeye sıradan devam edeceğim.

‘’Bazen en çılgın, en imkânsız görünen fikir kafanızda öyle kuvvetli bir yer edinir ki, öyle veya böyle gerçekleşeceğini zannedersiniz… Dahası bu düşünce şiddetli, güçlü bir arzuya eşlik ediyorsa, bazen onu kaçınılmaz, önceden belirlenmiş, kadere yazılmış, gerçekleşmemesi imkânsız bir şey gibi kabul edersiniz!’’ (sf. 136)

"Dünyayı evi sayanların suçuna katılmayışım suçsuzluğu seçişimden değil. Bayağılaşma suçundan hâlis olabilme suçuna kaçıyorum. Kendi varoluşumla ilgilenerek kaderime giriyorum."

Umarım okumaya ilgisi olan herkes bu eseri okur

Deli diye anılan Hamlet aslında her şeyin farkına varmıştır. En önemlisi de ölüm gerçeğinin. Mezarlıkta baktığı bir kafatasının bir lorda, tüccara, dilenciye vs. yani herhangi birine ait olabileceği düşüncesi onun tüylerini ürperttiği kadar benimkini de ürpertti. Unutmayalım ki bizi bekleyen bir ölüm var. Hamlette bu dünyadan hiçbir şey götüremeyeceğini anlamış ve sahip olduğu korkularından arınarak intikamının ardına düşmüştür. Madem hiçbir insan bırakıp gideceği şeyin gerçekten sahibi olmamış, erken bırakmış ne çıkar.(syf 159.)