E-Dergi

Bu kitabı okuyunca daha iyi anladım ki, insan iki satır Dostoyevski okuyunca her şeyi yazabileceğini sanıyor. Özellikle 'Timsah' ve 'Başkasının Karısı' adlı öyküleri tek başına birer başyapıt. Bu kitabı okumadan içinizdeki Dostoyevski yarım kalacaktır.

Bir dahi olarak nitelediğim Nabakov'un -ayrıca kendisi kütüphanemde birinci sıradadır- bu kitabını, farklı zamanlarda dört defa baştan almama rağmen bir türlü bitiremedim. Çeviriye sözüm, çeviri mükemmel. Belki de ben okumadan önce çok büyük beklentiler içine girmişimdir. Almadan önce bir kere daha düşünün derim. Hatta ilk defa okuyacaksanız önceliği, yine aynı kitabevinden çıkan Cinnet adlı romana verin.

Tam bir klasik. Mutlaka okuyun.

Beş kısa bir uzun öyküden oluşan bu mükemmel kitaptan bazı alıntılar yapmak istiyorum.
'Ne çok ister insan büyük kederlerin ardından ölüp gitmeyi de, başaramaz. Ruh, başına kara bir hale takarak göğe yükselmek için çırpınır; ama vücut dünyalıdır; yer; içer; yaşar.' s. 17
'Benim işim seni sevmek diyordu, niye işe gitmediğini soran karısına.'
'Onun aleminde hayat, sık sık kurtarılan bir şeydi.'
Şiddetle tavsiye ediyorum.

Türk öykücülüğünün en önemli yapı taşlarından biri. Zaman içinde hangi rüzgarlara kapılmış, ne gibi değişimlere uğramış yazarın kalemi; geçmişten şimdiki zaman uzanan güzel bir ayna bu kitap. Hatta geçiş töreni dersek daha da hakkaniyetli olur. Öyküye doyuyorsunuz bir kere... Yalnız saydığım bütün bu güzellikler içinde olumsuz bir durum var. O da şöyle; kitabın tasarımı gayet hoş ama biraz dayanıksız yani malzemesi iyi değilmiş gibi geldi bana. Ya da bendeki kitap öyle oldu. Yapraklar ciltten ayrılmaya başladı. Çok okuduğumdan da olabilir, bilmiyorum.