E-Dergi

Elif Şafak'ın aşktan sonra en güzel romanı olduğunu düşünüyorum.elif şafak dili alıyor,yoğuruyor,tekrar yaratıyor.anlatım biçimine hayran olduğum yazarlardan biri.

Hüsnü Arkan sesine, şarkılarına hayran olduğum bir sanatçıydı her zaman.kitabın kapağı ve ismi ilgimi çektiği için almıştım.ne yalan söyleyim,bir insanın sanatın her iki dalında hem müzikte hem de edebiyatta bu kadar başarılı olabileceğine ihtimal vermeden başladım okumaya.değme yazarlara taş çıkaran bir üslup,sımsıcak ve bir o kadar hüzünlü bir hikaye.şaşırdım,hayran kaldım,zevkle okudum.

Bazı romanlar karşısında haddimi bilmeleyim,susmalıyım diyorum.bazen susmak anlatmaktır.ve bazı romanlar susturur okuyucuyu.ne anladından,ne anlatıyordan ziyade ne hissettin deseler bu romanı okuyunca sükunet derim,dinginlik ve huzur.yazarın ellerine sağlık.

Bu kadar tesadüf,bu kadar sıkıntı ve derdanın oğuz atay için işlediği cinayetler yani bu kadar mı saflık...
Bütün bu ,bu kadarı da olmaz dedirtmelerine rağmen, romanda bir sözcük ,çok basit ama öyle yerinde kulanılmış bir sözcük var ki sevginin tılsımını saklamış içinde..Derda'nın dilinden BURADAYIM..BURADAYIM,BURADAYIM... Başlangıcında çok basit ve tesadüflerle örülü gelecek ama 80 yıllık bir yaşamda elbette YAZI'nın birleştirdiği hayatlar vardır değil mi...BELKİ DE AZ HER ŞEY DEMEKTİR.OKUYUN

:)romantizmin doruklarında aşk hikayeleri okumayı beklerken özellikle aşk köpekliktir de gerim gerim geriliyorsunuz... niye çünkü ahmet ümit bu! ahmet ümit'in heyecan ve kimi zaman korku veren kurgusu ve muhteşem üslubu.birbirinden güzel on hikaye.. ha edebiyatımızın şaheserleri olduğu söylenemez ama okuması zevkli.