E-Dergi

Sivas’ın bir köyünden yola çıkıp Çukurova’ya ekmek parası kazanmak için gelen üç arkadaş…
Üç ayrı yürek, üç ayrı hayal…
Ama hayat, onları öyle bambaşka yollara savuruyor ki, okudukça içiniz burkulacak..

Ben yediğim ekmeğe daha çok şükrettim.

İçi boş, kutlu bayat ekmekler…
Topal Hasan’ın bozulmuş yeşilliklerle yaptığı çorbalar… Taşlı pilavlar..

Ve her satırda insanın içine çöken o çaresizlik…

Zalim felek...

Bu üç arkadaşın istediği tek şey, herkes gibi insanca yaşamak...
Küçük hayalleri vardı – bizimkiler kadar sade, bizimkiler kadar gerçek…
Ama hayat, onlara ekmeği bile kolay kolay vermiyor.
Sinsilikler, kötülükler, sömürüler… hepsi bir lokma ekmeğin gölgesinde yaşanıyor.

Orhan Kemal’in Bereketli Topraklar Üzerinde kitabını az önce okudum.
Bir roman değil sadece; alın terinin, umutla yoğrulmuş yoksulluğun ve insan onurunun hikâyesi..

İçim sızlayarak, ama bir o kadar da hayranlıkla bitirdim..

Okuyun. Ne olursa olsun okuyun.

Özetini çıkarmadan bir cümleyle nasıl anlatsam bilemiyorum.. Bir Orhan Kemal klasiği. Bu romanını da öyle güzel yazmış ki..
Orhan Kemal'i okumayarak çok şey kaybedilir..

Her karakteri ayrı ayrı öyle güzel betimlemiş ki..
Karakterleri uzun yıllar unutamayacağız..
3 çocuklu bir ailenin yoklukla mücadelesini anlatıyor Orhan kemal.. Hayalleri için yalan yanlış da olsa haksız olsa da çabalamalarını anlatıyor.
Her işe dini ile başlayıp amaa tepeden tırnağa her önüne gelen söven,ayrım yapan insanları anlatıyor..
Yokluk öyle dayanılmaz bir boyuttaki ne tutunduğu hayaline ne de gelgitlerinden dolayı yaptıklarına kızamıyorsunuz.

Ben bu romanında anayı dua ettirişindeki betimlemesini, bir ananın dilinin kemiğinin olmadığını şaşkınlıkla bir solukta okudum...
Unutamayacağım cümleler var. Yazmayacağım.
Okuyun.

En çok büyük oğula üzüldüm. Büyük oğul içim sızladı sana, burnumun direği sızladı.

Her yere veriyoruz bu paraları. Bu kitap içinde verin.

Dünyada sırtını yaslayabileceği kimsesi olmadan da bir kadının dimdik durabileceğinin, yokluklara, zulümlere dayanarak herşeyin sonunda her derdin sonunda her acının sonunda taş gibi de sağlam sapasağlam karakterli kalınabileceğinin kanıtı Nuran. Kanlı canlı kanıtı..
Nuran kitabın baş karakteri..
Babasına bir söz veriyor.
Veee başlıyor hayat macerası..
Ama öyle şeyler yaşıyor ki siz okurken sinir krizi geçiriyorsunuz.. Olur mu yaahu demeden edemeyecek midenize kramplar girecek.. Neler yaşıyor Nuran neeeeler..
Biz yokluk,biz acı görmemişiz. Altını çiziyorum.. Özellikle..
Nuran kadar acı yaşasak onun kadar sağlam kalabilir miydik dersiniz?
Buyrun okuyun konuşalım..

Orhan Kemalin tüm romanlarını okuyorum. Ardı ardına.. Hız kesmeden..
Anlatıyoruuum. Az daha yaklaşın:)
Bir kenar mahallede kendi halinde yaşayan üç yetişkin çocuklu bir ailenin yaşantısına dahil olacaksınız. Ve komşularının hayatlarına..
Hırslar, kırgınlıklar, yalanlar..
Komşular..
Hayatta kalma mücadelesi..
Kendinizden öyle çok şeyler bulacaksınız ki..
Bizde hepsinden biraz biraz var. Bunu kendimize itiraf edelim.
Biraz Ayşeden çirkinlik,biraz Erdaldan gözü yüksektelik, biraz İskenderden "kafadan kontaklık"..
Lemandan bile var mı sizce?

Hazmetmesi zor olayları izleyeceksiniz. Evet doğru. Sinirden deliye döneceksiniz. Etkisinden çıkamayacaksınız. Çünkü olayların birebir içinde olacaksınız..
Ama gözümüzle çok yakınımızda gördüğümüz ya da akşam haberlerde izlediğimiz acı ama gerçek olaylar..

* Bu yorumu okuduğun halde yoksa romanı almadın mı?

Sevgili okur,okumadan geçme. Al ve oku...

O an olduğunuz yerden 1940ların Türkiyesinde bir cezaevinin 72. Koğuşuna gidecek ve kenardan kenardan yaşananları izleyecek ve kendinize diyeceksiniz ki "o zamanlar daha iyi değil miydi insanlar?"" Hani öyle derlerdi?"
Açlığa üzülecek, kötülüklere hayıflanacak,ama eminim oh olsun diyemeyeceksiniz..

Kursağımda kaldı.

Büyük Üstat Orhan Kemal, daha ben doğmadan çekip gitmişsin bu dünyadan..
Mekanın cennet olsun.