E-Dergi

Çarpıcı bir eser. Ali Bey, Mahpeyker ve Dilaşub üçgeninde geçen olaylar. Hem mazlumun dostunun olmadığını hem de kötülüğün kimsenin yanına kalmayacağını aynı anda gösteren ilk realist romanımız.

Eylül ilk psikolojik romanımızdı yanılmıyorsam. Okuyalı çok oldu, ama su gibi akıp giden harika bir roman.

İçten, samimi sıcacık bir buildungs roman. Jane'nin hayatını okurken kendinizi olaylara dahil olan insanlardan biri gibi hissedeceksiniz

Ben de beğenmedim. Hem de Orhan Pamuk'u daha önceden beğenmeme rağmen. Evet, bir aşk müzesi kurma fikri biraz orjinal belki, ama çok fazla detay, gereksiz müstehcen, ucuz bir aşk romanı olmuş. Verdiği detaylar onun gözlem gücünü yansıtıyor tabiki ama başarısız olmuş, uyuşmayan şeyler var. Merak uyandıran tek şey ortada iki kadın bir adam olması, o da zaten çok klasik bir konu. Benim Adım Kırmızı post modern bir eser olarak daha başarılıydı bence. Cevdet Bey ve Oğulları, Sessiz Ev giib ödül alan ilk romanları da klasik roman geleneğini çok güzel yansıtıyordu. Bir de Orhan Pamuk'un bu kitabındaki anlatım tarzı da çok farklı. Birinci tekil şahışta anlatıyor ve bu okuyucu Kemal ile empati kurmaya sevk ediyor ama bazen de Kemal'in düşünce dünyasına boğulmuş olmak okuyucuyu çok sıkıyor. Kemal adına gelince o adın sembolik falan olduğunu düşünmüyorum.

Düşündürücü, hayranlık uyandıran bir kitap. Ben önce çocukken okuduğum için bu kitaba gereken önemi verememiştim ama İngiliz Dili Edebiyatı öğrencisi olarak, roman dersinde işleyince çok şey değişti. Lord Henry'nin konuşmaları, Basil ve Dorian'ın ilişkisi, çift kişilik kavramını Viktorya dönemindeki İngilitere'yi ve İngiliz toplumunu gerçekten çok güzel anlatmış. Otobiyografik detaylar da ayrı bir renk katmış. Bu kitaptan sonra, Oscar Wilde aşığı olduğumu çok rahat söyleyebilirim