E-Dergi

İstanbullu Elefteria okuyucuyu yormadan, yazılı tarih kaygısıyla öykünün özünden uzaklaşmadan ama kurgu içinde dönem gerçekliğini gözler önüne sermeyi başarmış güzel bir roman. Son ana kadar saklı heyecanı, sürprizli sonuyla yoğun şehir hayatında keyifle okunası bir roman...

bugüne kadar okuduğum kitapların hiçbiri beni bu kadar duygulandırmamıştı. inanın gözlerim dolu dolu bitirdim bu eseri. belki hergün benzerleri yaşanagelen konulardan yola çıkılmış gibi gelebilir ancak bir öykü bu kadar mı akıcı ve sürükleyici işlenebilir. herkese tavsiye ederim. deniz ve nehir'in ta ki isimlerinin uyumuyla başlayan aşkı herkesi büyülemeye yeter canan tan'ın üslubuyla...

birbirine düşman olduğunu sandığımız iki farklı halkın aralarındaki ilişkinin hiçte göründüğü gibi olmadığını anlıyoruz. Hem müslümanları hem de musevileri etkileyen dış güçler olduğunu okurken her iki toplumun çaresizliğine de üzülmekten alıkoyamıyorsunuz kendinizi. Romanın öyküsünden zaman zaman uzaklaşıp tarihe kendini kaptırmış gibi görünse de, yazar başarılı bir yapıt sunmuş bizlere...

'' bırak hayat sana rağmen değil, seninle beraber aksın.düzenim bozulur, hayatımın altı üstüne gelir, diye endişe etme. nereden biliyorsun hayatın altının üstünden daha iyi olmayacağını'' işte şems'in 14. kuralı. harika bir öykü, harika bir teknik ve anlatım...

ünlü yazarın bu ütopik olduğu düşünülen oyunu ciddi anlamda okunmaya değer. yüzyıllar öncesinden bugüne dek değişmeyen ideolojileri bulacağınız bu oyunda insanı okurken düşündürecek çok fazla şeyle karşılaşacaksınız. prospero'nun ıssız ada da kurduğu düzen fransız ihtilaliyle değişime uğrayan avrupa düzenini hatırlatır mı bizlere? oyunda alegori söz konusuysa bu gerçek hayatta neyi ifade eder? ariel'in bugün geldiği nokta insan kopyalıyor olabilir mi? işte düşünmenize yardımcı olacağına inandığım bir kaç ipucu. insanı derinlemesine ele alan shakespeare'nin ne kadar çağdaş olduğunu bu oyunla bir kez daha anlamak mümkün.