E-Dergi

Yıllar geçsede eskimeyen ve her okuduğumda tekrar o günlere gittiğim kitap,kitaplar...Ben büyüdüm ama içimdeki çocuk hiç büyümedi.

bi çırpıda okunan tadı damağınızda kalan bi kitap.Stefan Zweig'le yeni tanıştım.Geç kalmışım bile.İnsan psikolojisini bu denli iyi anlaması ve bunu kağıda aktarmabilmesi gerçekten inanılmaz bi yetenek.

Nedendir bilmem ama beni acayip sıkan ve bitirmeye ugrasıp ancak yarısına kadar dayanabildigim bi kitaptır.Büyük ve karışık aile tablosundan mı betimlemelerden midir anlamadım ama kitabın akıcılıgı hiç yok.Bi cırpıda biten sürekleyici kitaplara göre hayli agır ve yavaş bi kitap.

ilk 100 sayfadan sonra suruklemeye başlayan ve kendınızı kaptırdıgınız benım cok begendıgımm bi kitaptı.
okurken ıcınde bulundugunuz dunyadan cıkıp kendı ıcıne ceken bır kıtaptı.hikayeyı okumuyor ızlıyorsunuz adeta.kitap içinde iki hikaye bırden anlatılmıs ve ıkısıde surukleyıcı.sevdigim kismi bu oldu zaten ama sunu soyleyemeden gecemeyecegım:gercekten cok guzel bi sonu vardı.kitap asıgısanız favorılerınızın arasına yenı bır kıtap daha ekleyın : kıs bahçesi . . .

savaşın sadece insanların birbirlerini öldürdükleri bir kavga olduğunu düşünüyorsanız yanılıyorsunuz çünkü o insanların bir hayvan kadar acıması olmadığını göreceksiniz insanın kanını donduracak olayları okurken bunlar gerçekten var olamaz diye düşünebilirsiniz ama leyla ve onun gibi binlercesi bunları yaşadı şimdi yaşadığımız o ufak tefek sıkıntıları dert saymamam gerektiği öğrettiği bu kitabı herkese tavsiye kesinlikle tavsiye ederim . . .