E-Dergi

“Felek kimine kaftan giydirir kimine yelek kimine kavun yedirir kimine kelek”

Ah Nuran…

Bu dünyada iyi olmayacaksın, kötülerin arasında yaşamayacaksın ama çaresizlik, kimsesizlik adına “kader” denilen ve senden hep bir adım önde giden kara baht!

Ah Cevdet…

Bakmayacaksın kimsenin ağzına, hepsi ağız birliği edip suçluyorlarsa duracaksın karşılarında, yapmazsan böyle olursun ellerinde oyuncak sonra da pişman.

Ulen Fikret, ulen barcı ve Ulen anne (!). Söz yok …

Orhan Kemal öyle bir kurgulamış ki sahne sahne izledim sanki kitabı okumadım da…

Orhan Kemal okuyan/okuyabilenler ne şanslı…

İlk önce sormamız gereken soru şu: Evcilleştirmeye çalıştığımız köpek mi yoksa kendimiz mi?

İçgüdüleri ile hareket eden bir hayvanın hareketlerine ne kadar hakim olabilirsiniz?

Şefkat nereye kadar, sevgi ve koruma’nın sınırı ne? İnsan ne zaman dayanamaz hale gelir?

Beklenti ve sonucun aynı paralelde olmadığı bir durumda ne tür bir davranış değişikliği olur ve tahammül nereye kadar?

Evin her bireyi gibi, eve alınan canlının da özgürlüğü, alanı, varlığını kabullendirme halinin olması kaçınılmaz değil mi?

Sorular ile başladık ve öyle devam ettik, her ne kadar bir “köpek romanı” olsa da Sandor Marai’nin her zaman yaptığı birey/toplum eleştirisi, küçük dokunuşları bu kısacık romanda da mevcut.

Sanki durağanmış gibi gelen ama her yönüyle sizi sarıp sarmalayan bir kitap

Evinizde bir evcil hayvanınız varsa onun hareketlerini bir daha gözlemleme hissi doğuruyor sizde.

Okuyun, okutun.

Sevgiler.

Cehennem Diskosu “Güneşşiz 1” Grange bir daha okur muyum dediğimde yetişti…

Okuru öyle bir yönlendiriyor ki, bazen av bazen avcı oluyor kendinden geçiyorsun…Tamam işte katil bu diyemediğim bir okuma oldu , kabul etmek lazım öyle ustaca kurulmuş bir anlatı ki onca sevimsiz ayrıntıya rağmen hani ayıp olmasa kitabı elimden hiç bırakmadan okuyacaktım.

Neyse ki öyle bir şey yapmadım ve bir polisiye -gerilim romanına göre gayet uzun bir sürede okudum

Şimdi iş ikinci kitabı beklemekte…Zor olan da bu sanırım. Keşke iki kitap değil de tek kitap olsaymış tek eleştirim de bu olsun

Kısa , yoğun, şaşırtıcı… Saplantı harika bir anlatı .

Edebiyat mı hayatı şekillendirir yoksa hayat mı edebiyata/kurguya malzemedir?

Yazmanın ötesinde yazının laboratuvarını oluşturmak yazmayı , edebiyatı bir “saplantı” haline getirmek ancak Cercasvari bir hareket olabilirdi ama bu kadar kısa bir metinde bunu başarmak ayrı bir meziyet.

Peki blr yazar anlatısı için gerçekten bir cinayete “çanak tutabilir “ya da gözlemlemek için elinden gelen bir şey olsa bile onu yapmayı öteleyebilir hatta yapmamayı seçer mi?

Ana karakter öyle incelikler ile anlatıya can veriyor ki ben olsam nasıl yapardım nasıl yaşardım demekten kendinizi alamıyor ve metnin can alıcı noktalarında Alvaro’nun yerine kendinizi koyuyorsunuz.

Cercas’ın ironisi ve anlatı gücü aşkına diğer kitapları da okunur

“Edebiyat hayattır”

Allende ve “büyülü gerçeklik” inanılmaz. Karakterlerin hepsi çok güçlü anlatılmış ve geçişler harika. Kaderin Kızı ve Ruhlar Evi ile üçleme olsa da bence bağımsız okunabilir.

Allende ve “Kadın” güç … İktidar mücadelesi, ölümler, şansızlık ve haksızlıklar, hırs: “Şili”

Her ne kadar değişik coğrafyalarda da geçse merkezde hep Şili var.

Makinasının ardına gizleniyor muydu yoksa gözün görüp kaçırdığını mı yakalamaya çalışıyordu Aurora. Kitap bittikten sonra kafamda dönüp duran soru.

Genç kızın geçmişindeki sırlarını açığa çıkarmak için yapmış olduğu yolculukta okura Şili tarihinin bir bölümünü; toplumsal, siyasal ve ekonomik hayatını sunan Allende, heyecanı ve merak unsuru hiç dinmeyen bir anlatı ile mest ediyor.

Aşkın gücüne de yaptığı vurgu kitabı daha bir unutulmaz kılıyor .

Hiç vakit kaybetmeden okunmalı.