E-Dergi

Ardında bıraktığın , yarım bıraktığın bir şey varsa seni takip etmeyi bırakır mı? Ben asla bırakmayacağını düşünmekteyim. Akira Mizubayashi daha önce okuduğum Can Kırığı Ve Bin Yılın Aşkın kitaplarında olduğu gibi müzik ekseninde ve aşk , ayrılık ve gizemlerin yön verdiği bir eser ortaya koymuş. Kupa Kraliçesinde araya serpiştirilmiş günce ve mektuplarla biraz akış dağılsa da yazar okurunun kendi yörüngesinden ayrılmasına asla izin vermiyor.

Hayat rastlantılarla mı yoksa geçmişin yansıması ile mi yol açıyor?

Sizce?

“Ekonominin sağlığının” ,”İnsanların sağlığından “daha önemli olduğuna inananlar kar ve sermayenin nihayetinde insan hayatından daha önemli olduğu inancına bağlıdır.

“Hayat ve yaşamın belirli koşulları virüsün dolaşımı ile açığa çıktığı için artık yeryüzüyle ve birbirimize olan ilişkilerimizi sürdürebilir biçimlerde kavramamız ve kendimizi kişisel menfaat ve hareket eden ayrılmış varlıklar yerine tahrip edilmesine (traj nihai anlamında olduğu üzere hesaplanamaz ve değer taşıyanın tahribi) karşı mücadele etmeye yönelik kolektif şekilde kararlı olmamız gerektiren canlı bir dünyaya karmaşık bir biçimde birbirine bağlanmış varlıklar olarak anlamamız için bir fırsatımız var

ne menem bir dünya bu ?

şunu anladık ki şifaya ulaşma güce statüye ve gelire bağlı herkes aynı zamanda nasıl asiya ulaşamadıysa gelecek de bu böyle olacak .

Öğrenmemiz gereken müşterek yaşama şekli birey olarak güçsüz olan müşterek yaşamda güç haline gelebiliyor .

Okudum fakat… Bir büyülü cümle bir muazzam anlatı mı bekliyorsunuz… Maalesef.

Annesinin gömülü olduğu adada Tek gecelik ilişkiler yaşayan kadın, yaşadığı pişmanlık ile yaşayacağı haz arasında değişik bir ruh hali ile her yıl adaya geliyor ve anlatı bu konu üzerinde dönüyor.

Keşke okumasaydım demem sevdiğim yazarların da bazen büyücü değil insan olduğunu ve hepimiz gibi hayata maruz kaldığını görme açısından önemli

İsmail Kadare’den anne biyografisi…
“ Kağıttan yapılmış gibi… Bez bebek gibi”

Anne güzellemesi bekliyorsun, hatta en azından rahmet şefkat, sevgi… ama bu kitapta yok. Annesini mi anlatmış kendi çocukluğunu ve ilk gençliğini mi, babası, babaannesi aile hayatı sülalesi ile ilgili bir anlatı mı olmuş.

İsmail Kadare deyince daha güçlü bir anlatı bekliyor insan ama maalesef.

Bez bebek gibi bir gölge gibi geçiverdi kitap öylece …

@jaguarkitap

Şükür… Bir Grange kitabını şükür diye bitirmek … zorlandım hatta bırakmak istedim. Bir sürü bilgi ile doldurulmuş (bana göre gereksiz ama kitabın akışı ve o kültüre aşina biri için belki de orada olması gerekli olan) yaklaşık dört yüz sayfa . Gerilimi bile hissetmediğim , içinde polisiye halleri minimize edilmiş bir eser :( dört yüz yetmişten sonra kitap gerilim safhasına geçti ve elinden bırakamayacağım bir hal aldı. Peki bu kadar beklemek ne kadar gerekli. Son yüz elli sayfa hah şimdi grange okuyorum tadı verdi.

Neyse bu kadar yazdığıma göre kitabı ya çok beğenmişimdir ya da