E-Dergi

Jane Austen’in eserlerinde karakterlerin kalabalık oluşu, akrabalık, dostluk ilişkileri açısından ilk başlarda beni korkutur, kafam karışacak, ipin ucu kaçacak diye. Ama sonradan konu, kurgu, olaylar yerli yerine oturur, anlatıma kendinizi kaptırırsınız ve sadece arkanıza yaslanır olayların akışına bırakırsınız kendinizi. Hikayenin sıcaklığı, samimiyeti ve yalınlığı kalbinizi fetheder ve sonunda karakterlerden ayrılmanın hüznü ve bitmiş olmasının boşluğu içine düşersiniz. Bu eserde de bir nebze öyle oldu.
Kişilerin konuşmaları, sohbetleri öyle sıcak ve samimi geçiyor, öyle gündelik bir üslup kullanılıyor ki sanki oradayız ve sessizce olup biteni izliyormuşuz gibi. Mekanların tasviri yeterli düzeyde ve yalın, uzun uzadıya ağdalandırılmıyor, konudan kopmuyor, okuma zevkini bölmüyor. Bu açılardan oldukça beğendim.

Her Marquez kitabı gibi okurken sükunet ve dikkat istiyor.Kurgusuyla, konusuyla klasik Marquez tadı veriyor. Sıkıcı değil ama ağır ilerlediğini de söylemeden geçemeyeceğim.

Agatha Christi tarzını, sıcacık bir kurguyla yansıtmış, severek okudum.

Can yayınları mini klasikleri okumak çok keyifli, burada da katip bartleby’nin hayat hikayesine kısaca misafir oluyoruz. Biraz hüzünlü oldukça akıcı bir eser.

Farklı eserlerde adına rastlamamla edindiğim bir klasik Klara Miliç.
Kısa ama doyurucu. Bitirmeden elden bırakmak mümkün değil. Bir bölüm bitiyor ve sonraki bölüme başlamak için bir acelecilik çıkıyor ortaya, sanki sonu ve başı yokmuş öyle akıyormuş gibi, bölümleri ara vermek için birbirinden ayrı tutmak haksızlık olur gibi, sanki ara verirsen bıraktığın yeri kaybedecekmişsin ve bir daha dönemeyecekmişsin gibi.
Kısa ama oldukça etkili. Bir yandan sonunu tahmin ederken ve tahmin ettiğin sona yaklaşırken bir yandan “mümkün mü?” diye sorduruyor. Tüyleri diken diken eden türden. Gerilim desem dilim varmıyor, masalsı gibi ama üstünde kalıyor. Muazzam bir klasik.