E-Dergi

Kitabın ilk sayfalarında roman kahramanının ölüp dirilip üniversite yıllarına geri döndüğü sahnelerde siz de kendinizi onun yerine koyuyorsunuz. Böyle birşey olsaydı ben ne yapardım? aslında geçmişte yapmadıklarınızdan ya da yapıp pişman olduğunuz şeylerle ilgili güzel bir hesaplaşmaya götürüyor okuru. Ama üçüncü tekrardan sonra hafiften sıkılmaya başlıyor insan, hep böyle tekrarlarla mı devam edecek diye düşünmeye başlıyorsunuz. Özellikle uzaylıların parmağı olduğu düşüncesi benim pek hoşuma gitmedi. Neyse ki sonunda kahramanımız hakettiği sona kavuşuyor ve okur rahat bir nefes alıyor. (Zira ölüp ölüp dirilmeyi siz de onunla birlikte yaşıyorsunuz) Bence dili gayet güzel okunası bir kitap. Cinsellikle ilgili bölümlere de çok takılmamak lazım.

Okurken içinizin sıkıldığını, ruhunuzun daraldığını hissediyorsunuz fakat zaman zaman roman karakterlerinin bazı hislerine katılmadan edemiyorsunuz. Okunup geçilecek bir kitap değil, 3-5 sayfa okuyup üzerine düşünülmesi gerekiyor bu yüzden psikoloji türünde roman sevmeyenlerin beğenebileceği türde değil ne yazık ki. Okuduğum kitabı yarım bırakmam diyenlerdenseniz boşuna başlamayın, insan bir süre sonra sıkılıp bırakıyor çünkü.

Açıkçası Saatsiz Ülke'den doyurucu bir lezzet almak istiyorsanız, mutlaka Zamanya'yı da okumanızı öneririm. Hatta şiddetle tavsiye ederim zira Yiğit Kulabaş'ın dili çok güzel olduğu için bu kitabı da bir çırpıda okuyuveriyorsunuz. Ve her iki kitabı da okuduktan sonra zamanla olan ilişkinizi tekrar gözden geçirmek istiyorsunuz. Nihayetinde de yazarın satır aralarında ustaca işlenmiş (zaman kavramını sorgulama) fikirlerine katılmadan edemiyorsunuz. Kitapta da yer aldığı gibi; Tarife saat girerse lezzet, aşka saat girerse şehvet çıkar gider...

Her iki kitabı okuduktan sonra, yediğiniz yemeğin ve içtiğiniz suyun değerini daha iyi anlıyorsunuz. Kitabı okumayanlara tavsiyem Açlık Oyunları'nın son sayfalarında yaşadığınız rahatlama geçici olacak, kendinizi rehavete kaptırmayın çünkü Ateşi Yakalamak sizi huzursuz etmeye devam edecek...