E-Dergi

Sade ve sadece kitabın adına babalık etmiş olan hikaye okunmalı baş tacı edilmeli... Geri kalan kötü televizyon filmi hikayelerine değme taş çıkartır. Ancak ''Diri Gömülen'' okunmadan gömülmemeli.

Tezer, ordan oraya gezmiş durmuş ne aradığını bilmeden... Okurken zaman zaman kopuşlar yaşadım. Zor tahlil edildiği anlar oldu. Derleme yapılırken mi? Aktarılırken mi? Sanki kötü bir çeviri tadında düzgün cümleler arayarak duyguya ulaşma çabası beni yordu. Zorda olsa günlük tadında seyahatlerine ve tanıdığı insanlara refakat edebildim.

Kafka, Svevo, Pavese üzerinden kendini anlatan bir yalnızlık hastası... Ölüme gitmek isterken yaşamın tadını çıkaran bir eser. Diğer kitaplarınıda okumalıyım düşüncesine kapıldım.

Selim, Ali derken... Kadir' e kaldı dünya! Güya tamamlayamadan ayrılmış aramızdan Atılgan. Basbayağı bitirilmiş roman... Kim kime... Dum duma... Hayat illa kalır yaşayana!
Konu itibari ile dini hikayelerle ders vermeye uğraşan televizyon filmlerine ilham olacak kadar sıradan bir eser olsa da okurun iç dünyasında sorgulara neden oluyor.
Dili itibariyle diğer kitaplarından daha basit. Hatta kurgu ve yapı itibariyle de anlaşılır olmuş gerek Aylak Adam' dan gerek Anayurt Oteli' nden. Okunmalı diyemeyeceğim. Okunursa bilinmiş olur sadece!

Zebercet... İsminde bir efsun hissettiriyor! Aylak Adam, sonrasında yazım dili ve kurgusunu az çok benimsemiş olduğumdan mıdır? Nedir? Anayurt Oteli daha bir çekti beni kendine Yusuf ATILGAN' ın... Ancak, mükemmel bir sıradanlık ve yalnızlık içine kapanmış karakterin iç dünyasına girdiğimizde kurgu sebebiyle kopukluklar oluyor. Kitabın ilk başlangıcındaki heyecan ve merak, sayfaların ortalarını az geçince yerini el frenine bırakıyor. Ne merak kalıyor ne de heyecan! Hatta sonlara doğru nerede benim ilk heyecanım oldum. İnsan kafası içindeki çoklu sesleri yansıtış şeklini beğendim. Bir insanın kafasında koşuşturan tilkiler nasılsa okurken de hissediliyor.