E-Dergi

Bu kitabı okurken, yazarın, çok etkili bir üslubla,günümüz insanlığına ve politikalarına yaptığı göndermelere şahit olacaksınız. Film izlerken gözünüzü ya da kulağınızı kapatabiliyorsunuz gerilim anlarında ama kitabı okurken bu mümkün değil, o yüzden gerilim anlarında okumayı bıraktığım zamanlar oldu. Ve bence en önemlisi, her gün yemek yediğinizde, böyle bir tabağa, günlerce ya da haftalarca çalışsa bile sahip olamayacak insanları düşünmenize yol açıyor. Kitap bir çok insanı duyguları (öfke,aşk,vicdan..vb) şaha kaldırması nedeniyle mutlaka okunacaklar arasına dahil edilmeli.

Kafamızın içinde yarattığımız dünya ile gerçeğin örtüşmeyebileceği gerçeğini bu kitabı okuduktan sonra daha bir anlamış bulunmaktayım. Kitabı elime alır almaz, ilk başta bir önce bitirsem de, dvd sini açıp izlesem duygusu oluştu. Öykünün içine girdikçe de bu duygum depreşti. Karakterleri kafamın içinde ete kemiğe büründürdüm (büyük hata). Sürükleyici ve hüzünlü hikayenin ardından sıra geldi beklenen âna; dvd yi açmamla şok etkisi devreye girdi. Karakterlerin benim içimde yarattığım karakterlerle ilgisi yoktu. Hatta kitapta tasvir edilen karakterlerle de ilgisi yoktu. Diğer bir konu da, ünlü bir yönetmen tarafından filmin çekildiğinin üstüne basa basa söylenip, ardından da çekilen filmin, üniversiteler arası yarışmalara giren filmlerden çok da farklı olmadığını görmüş olmam. Dvd eki olmasa, kendi yarattığım dünyada kalsa daha iyi olurdu ayrıca uygun fiyata olabilirdi.

Zaman zaman hepimiz bir yerlere kaçmak isteriz. Ama gerek yaşam şartları ve gerek başka mecburiyetler, bizi olduğumuz yere adeta mahkum eder. Firarperest ruhlar bir türlü olduğu yere ait hissetmez kendini. Hep bir kaçış hep bir kaçış. Ama sonucu böyle güzel öyküler ve romanlar biriktirmekse, Elif Şafak 'ın firarperestliği daim olsun diyorum. Uzun bir romanı okuyacak zamanınız ya da enerjiniz yoksa, bu kitabı tavsiye ederim. Kısa kısa hayata dair paylaşımları içeren kitap, kah yüzünüzde gülümsemelere kah hüzünlere yol açacaktır.

Ahmet Ümit'i bu kadar okunur kılan sanırım öyküden çok, karakter yaratmasıdır. Aslında önemli olan budur. Bazen bir romanı elinize alırsınız, o kadar çok karakter olurki, öyküyü anlayamaz hale gelir, kafanız karışır. Ahmet Ümit'i farklı kılan bu karakter harmanlamasını başarıyla öykünün içine yedirmesidir. Sis ve Gece bize uzak olan dünyalara açılan bir kapı adeta. Öyküyü yazmak için Mit den yardım almış olduğunu, kitabın üstündeki Mit ambleminden çıkardım. Hatta bunla ilgili bazı detaylara girmesi açıkça beni şaşırttı. O dünyadaki insanlar neler yaşar, sorgulama detayları... vb. bu sayede daha önce hiçbir fikrimizin olmadığı bir dünya ile empati kurmamıza yardımcı oluyor. Akıcı bir dille yazılmış olması da, kısa sürede bitmesine neden oluyor.

Kitabı okumaya ilk başladığınızda, esas karakter olarak düşündüğünüz kişinin,aslında öyküyü anlatan değil, yaşayan kişi olduğunu anlıyorsunuz. Yazı dili her ne kadar günümüz Türkçe 'si ile anlamak zor olsa da, sayfa altı açıklama yeterli oluyor. Benim bu kitabı bitirdikten sonra, düşüncelerim şöyle oldu; hayat her ne kadar bir insana bağlanacak kadar uzun olmasa da bir o kadar da kutsaldır.