E-Dergi

Kitabı bir solukta okudum, okurken sevindim, ağladım, güldüm, dağıldım, cesaretlendim, umutlandım… Nadide Adalet duygu şelalesi gibiydi. Erkek bir yazarın, bir kadın hikayesi yazması bence ciddi risk almak ama Serhat Kaya bu riski göğüslemeyi başarmış, kitapta hiç ajitasyon olmamasına bir kadın olarak ayrıca mutlu oldum. Kitabın, 2022’de İran’da öldürülen Mahsa Amini’ye ithaf edilmiş olması, romanı daha anlamlı hale getirmiş çünkü içerikte Mahsa ile ilgili hiçbir konu olmamasına karşın, yazarın tüm kadınların ortak sorunlar üzerinden sunduğu anlatı bu ithafın altını fazlasıyla dolduruyor, okunmasını tavsiye ederim.

Bekleme Odası, Paris’te başlayan ve okuru adeta bir film senaryosunun içine çeken bir hikâyeyle açılıyor. Roman, Oliver Nathan adlı bir karakter üzerinden, birçoğumuzun hayatında en az bir kez hissettiği o tanıdık ikilemi ele alıyor: Olduğumuz yerde kalmak mı, yoksa bilinmeyene doğru bir adım atmak mı?Yazar, bu kişisel çatışmayı öyle ustalıkla işliyor ki, hikâye bireysellikten sıyrılarak evrensel bir sorgulamaya dönüşüyor. Nathan’ın Cenavi ile karşılaşması, romana bambaşka bir dinamizm katıyor; diyaloglar öyle akıcı ve doğal ki, “Keşke bu muhabbet hiç bitmese” dedirtiyor. Romanın finali ise benim için tam anlamıyla bir sürpriz ters köşe gibi oldu. Hem şaşırtıcı hem de içsel bir huzur veren bu sonun uzun süre etkisi altında kaldım. En son yine yazarın kaleminden 3 yıl önce okuduğum Azad romanında böyle hissetmiştim. Serhat Kaya’nın, romanlarında anlattığı hikayeyi bir sinema filmi gibi kurguladığı hissine kapılmamak elde değil; her sahne gözünüzün önünde canlanıyor, tavsiye ediyorum.

Serhat Kaya'nın tüm eserlerinde kendinizden muhakkak bir bölüm bulabiliyorsunuz. Ya bir yaşanmışlık ya da aklınızda kalan ve beyninize yerleşen bir söz. Renkli Rüyalar'da da muhakkak bir yaşanmışlık buluyorsunuz kendinize dair. Kaleminize ve yüreğinize sağlık.