E-Dergi

Ölümler, kurtuluşlar, edebiyat tarihinin ikonik karakterleri… Hepsi bu kitapta! Ölüme mahkûm olmuş ama bir türlü ölmek bilmeyen başkahraman, her sayfa başka bir hikâyeye atlıyor ve okur hem güldürüp hem düşündürüyor. Adamaşvili, ölümleri tam bir şamata yapar gibi yazmış, hem eğlenceli hem tuhaf. Karakterlerle girilen bu macerada ölümle dalga geçmek ne kadar zor olabilir? Cevap: çok eğlenceli! Edebiyatı seven herkesin gülerek okuması gereken bir kitap.

Bu kitap tam bir edebiyat nerd’ü oyuncağı! Cinayet var ama çözmek için dedektiflikten çok kitap kurdu olmak gerekiyor. Borges’in olayın ortasında dolaşıyor olması zaten başlı başına heyecanlı. Poe havası, Lovecraft esintileri, edebiyat referansları derken her sayfa ayrı bir gönderme avı gibi. Polisiye sevip edebiyata aşık olanlara cuk oturur. Bazen kafa karışıyor ama o da işin büyüsü.

Kafamda kredi kartı borcu varken bu kitabı okumam büyük hataydı belki ama bir o kadar da aydınlatıcıydı. Lazzarato resmen “borç sadece para değil, senin kimliğin” diyor. Okuması yer yer akademik ama çarpıcı fikirlerle dolu. Neoliberal sistemin insanı nasıl şekillendirdiğini görmek rahatsız edici ama gerekli. Tavsiye: yanında kahve ve sabır bulunsun.

Adam burnu yamuk diye varoluş krizine giriyor ama öyle böyle değil! Pirandello burada öyle bir sorgulama başlatıyor ki “ben kimim?” sorusu kafaya çivi gibi çakılıyor. Herkesin bizi farklı biri olarak görmesi fikri hem ürkütücü hem gerçek. Okuması biraz yoğun ama çarpıcı. “Biri” mi “hiçbiri” mi olduğumu düşünürken, binlerce parçaya bölündüm resmen.

Bu kitap tam anlamıyla "Sartre işte..." dedirten türden. Lucien’in büyüme hikâyesi hem ciddi hem ironik, bazen de fazlasıyla rahatsız edici. Kendini ararken hem sağa hem sola savrulması çok tanıdık ama Sartre bunu öyle filozofça ama bir o kadar da insanca anlatmış ki anlamasan da hissediyorsun. Çocukluk travması, kimlik arayışı falan derken kafa allak bullak oluyor ama kitabı bırakmak da imkânsız.