E-Dergi

Yazarın okuduğum ilk kitabı ve tarzını çok sevdim. Mistik, fantastik, yani gerçekçi olmayan kurguları, masal gibi romanları çok sevmem normalde ama öyle güzel aktı gitti ki, bayıldım. Hem günümüzde geçen kısımlar hem geçmişi anlatan kısımlar dönemine uygun, karakterler çok farklı ama bir yandan da bizden. Ustam ve Ben, Katre i Matem, Piri Lezzet, Azdahak.. Bu sıra okuduğum kitaplar hep Osmanlı tarihi gizemli olaylar, masalsı merak üzerine idi. Bu kitap da çok doyurucu idi her bakımdan. Hem tarih hem günümüz insanı dertleri, hem masalsı hem yaşanmış olaylar, akıcı ama basit olmayan bir dil, kalemine sağlık.

Bu tarzı seviyorsanız çok güzel bir kitap. Yani farklı bir kurgu var ve bu kurguya çok iyi yedirilmis (bazen araştırmacı bir kişinin sözleri, bazen bir seminer parçası, bazen bir kitap alıntısı, vb imiş gibi) bilimsel gerçekler ve araştırmalar var. Oturup ölüm ve sonrası üzerine düşünür herkes belki ama herkes ölüm, beden dondurma, ölüm sonrası fizyolojisini bu netlik ve yalınlıkta bulamaz kimse zahmet edip son makalelere, çalışmalara bakıp bir yorum katmaz. En azından ben yapmam ama Serkan beyin kitaplarını okur, kaynaklarına bakarım. Araştırırım. Temel manada fen bilmeyenler sıkılabilir. Ama kurgunun güzelliği ve seri kitap olması sebebiyle merakın devam etmesi sıkıcılığı siler.

Okumakta bu kadar geciktigim için çok pişman olduğum hatta utandığım bir eser, serinin devamını okuyacağım tabi ki arayı açmadan. Çanakkale Zaferi ni bildiğimi sanırdım, meğer bilmezmişim, öyle güzel detaylı, kronolojik, farklı açılardan bilgilerle destekli anlatmış ki yazar, savaşin içinde gibi hissettiriyor. Dışa bağımlı olmaya, müttefiklerimizin ihanetlerine, yönetsel beceriksizliklere, teknolojiden geri kalmışlığımiza, yokluga, kitliga.. Kahrola Kahrola okuyoruz. Kitabın kendisi zaten 500 sayfa, neredeyse yarısı kadar da kaynaklar ve açıklamalar kitabın arkasına konmus, bilgisi az olan benim gibilere ilaç gibi. Herkes okumalı, özellikle daha gençler okumalı

Zor zamanlari yüzümüzde tebessümle,içimizde şefkatle okuduğumuz bir kitap oldu. Kahramanimiz çocuk olduğundan mi bilmem ama içimden Mihrap a hep sarılmak geldi ve tabi kankasina çemberimde gül oya izler gibiydim, tam aglarken güldüğüm, cok sevimli cocuklar derken başlarına gelenlere kahroldugum, inişli çıkışlı duygulara kapildigim bir eser. Kısacık bi zamanda biterdi ama tadına varmak için uyku oncesinde azar azar okudum. Kafamda sahneleri canlandırdim.. Emeğine sağlık, daim olsun

Bir kaç yıldız verme şansım olsaydı keşke. Tutması pratik olur diye uyku öncesi elime aldım. Ama öyle ağır geldi ki... Bu kadar sade bir anlatımla bu kadar derin mana aktarımı çok çok başarılı. Sıradan bir hasta evi diyebilecekken sıradanlığa hasret büyümüş kardeşleri, aileyi öyle etkileyici anlatmış ki, incecik kitabı üçe böldüm okudum. Sağlıklı bir kız bir erkek evladı olan anne babanın üçüncü çocuğu hasta doğar. Çok zorlu bir 10 yıl yaşarlar hep birlikte. Kitapta abi, abla ve üçüncüden sonra gelen yeni çocuğun bakış açısından yazılmış üç bölüm var. Hepsine ayrı ayrı sarılmak istedim. Altını çizme huyum yoktur cümlelerin, ama çoğu yerde kalem aradım neredeyse. Başka yerde okusak basit bi düz cümle olacakken bu kitapta her duyguyu (acı, şefkat, öfke, isyan, sevinç, şaşkınlık, çaresizlik..) kalbimize kazıyan satırlar oldu. Yazanın, çevirenin kalemine sağlık...