E-Dergi

Taha Kılınç Allah'ın inayeti ve hıfzıyla mükemmel bir iş çıkarmış. Yazılanları okudukça içimiz dağlandı. Her açıdan ihlâsla telif edilmiş bir eser

Bir yazar bir kitap yazdığında o kitabın oluşmasında istifade ettiği kaynak eserleri hiç olmazsa istifade ettiği müellifleri zikretmesi ilmi bir kaidedir. Kitabı okuduğumda kitabın baştan sona Bediüzzaman Said Nursi Hazretlerinin eserlerinden iktibasen yazarın Risale-i Nurlardan yer yer istifadelerini kendi cümleleriyle çoğu yerde bir nevi sadeleştirme tarzında oluşturulduğunu gördüm. Ne yazık ki kitapta ne Bediüzzaman ismi ne de risaleleri geçiyor. Kitaptan bir örnek yazayım buraya:

Kitap sayfa 22: Tefekkür gafleti siler. Dikkatle yoğrulmuş düşünce, karanlıkları aydınlatır.
Risalelerden Mesnevi-i Nuriye sayfa 147 (Envar Neşriyat) Tefekkür, gafleti izale eder. Dikkat, teemmül; evham zulümatını dağıtıyor.

Her sayfasından daha çok örnek yazardım ama yorum sınırlı olduğu için yazamıyorum. Yazardan bu kitabın diğer baskılarında kitabını Risalelerden iktibasen oluşturduğu itirafını bekliyorum