“Bazı zamanlar kendimi bir şeylerin başlangıcında ya da sonundaymışım gibi hissederim ve böyle zamanlarda başında olduğum şeyin sonunda olduğum şeyden yüce olduğunu düşünüp teselli bulurum. Hayatın akışında yeniden başlayacak bir fırsatı beklemek kadar umutsuz bir bekleyiş yoktur. Dünyayı durdurup müsait bir yerde inmek gerekir bazen. O yeni başlangıç belki de rutine devam etmemektir. Bütün bu duygular bana olmak istediğim insandan ne kadar uzakta olduğumu hatırlattıkça hayatıma devam edemeyeceğimi anladım. Ölümün binlerce yolu vardı ama ben babamın seçtiği yoldan gitmeye karar verdim. Yaşam öyle garip ki bazen size kırk yılda öğrenemeyeceğiniz şeyleri bir günde öğretiyor. Yeniden başlamak mümkün mü? Bunun cevabını sadece zaman verebilir...”