Onlar ki...
Onlar ki; küfrün karanlıklarına birer güneş gibi doğmuşlardı...
Çocuk çehrelerinde geleceğin aydınlığı, engin bakışlarında yüklenecekleri yüce hizmetin sorumluluğu vardı...
Onlar ki; kapkara gecelerin şafağında ağardılar...
Saçlarına ak bile düşmeden, asırlık ihtiyarlar gibi ağırdılar...
Onlar ki; mazlumun acısını yüreklerinde duyanlardı.
Onlar ki; nurlu ellerinde, suyu toprakla yuyanlardı.
Onlar ki; ulu emre uyanlardı...
Dilsizlerin sözü, görmeyenlerin gözü, insanlığın özüydü onlar...
Kurtuluşun sesi, doğruluğun nefesi, Allah yolunun meş'alesiydi onlar...
O velîler ki; sabrı çile çile ören, Görmediklerimizi gören evliyanın büyüklerindendiler.
Önce öz nefislerini yendiler...
Onlar ki; çocukken de büyüktüler...