Onaylı Yorumlar

Tarık Tufan yine yapmış yapacağını :) Soluksuz okuduğum içinde sokak sokak gezdiğim ruhtan ruha geçtiğim bir romandı.Tarık Tufan kaleminin kitabın içine çeken bir yanı var.Bunu hemen hemen her okuduğum kitabında hissediyorum.Nitekim bu kitabında da öyle oldu.Kitap üç ana karakter üzerinden anlatılıyor.Aslında belki de herkesin bir dönem yaşadığı hisler,düşüşlerle,tekrar kalkmaya çalışmalarla,kendini bulma çabasıyla çevrili bir olay örgüsü hâkim kitapta.ilk bölümü geçtikten sonrasında kitap daha da meraklandırıcı olmaya başlıyor.Tahmin ettiğim kısımların yanı sıra ara ara yaşattığı sürprizler heyecanlandırdı beni okurken.Bu arada Tarık Tufan'ın Düşerken kitabında geçen karakterlerden Jülide ve İshak'ı hatırlatması da tatlı bir andı.Yazarın önceki kitaplarını da okumuş biri olarak kesinlikle kalemini,anlatış biçimini bu kitapla beraber geliştirdiğini düşünüyorum.Kalemine sağlık Tarık Tufan hakikaten okunmaya değer akıcı bir kitaptı.Filmi de çekilse izlenir bence :)

kitap kulübümüzde okuduğumuz bir kitap, Ali hoca ile geç tanışmış olmanın burukluğu var biraz..

kitap tamamıyla bizden, içimizden birinin çocuk yetiştirmek, ebeveyn olmak üzerine nokta atışı tespitleri ile dolu.. yazarımızın kendi anılarından, yer yer öz eleştirilerinin de yer aldığı, altını çizdiğiniz çok fazla cümlesinin olduğu faydalı, güzel bir eser olmuş.. kitabın her bölümünün sonunda özet mahiyetinde sayfalar ayrılmış, hap bilgiler tekrar edilmiş.

sadeli dili, kısa hikayeleri, küçük özetleriyle kendinizi ve çocuğunuzu keşfetme yolunda harika bir kitap olmuş, okuyun, okutun...

Yazarın kanser hastalığından kaybettiği babası ile olan ilişkisini, babasının hastalığının gün be gün onu ölüme götürdüğü süreci ve babasının ölümü akabinde yaşadıklarını anlattığı kitabı birkaç günde bitirdim. 4 yılı geçti babamı kaybedeli. Kitaptaki gibi kanser hastalığından değil, hiçbir rahatsızlığı yokken bir sabah aniden kollarımda vefat etti. Son anlar, son sözler ve son nefes… Hiçbir zaman geçmedi acısı ve geçmeyecek de. İşte bu kitabı okurken yalnız olmadığımı bir kez daha hissettim. Bu evrensel bir acı. Bir dostla muhabbet etmek gibiydi. Babasını delice seven evlatlar için…

Bitirdim ama bende bittim.
Sarsıntı ne kadar sürer belirsiz ama bu incelemeleri yorumları okuyorsanız eğer sizi canı gönülden tebrik ederim Sayın Tufan.
Yazarımızın bu sefer ki romanı daha derin bir yerlerden ayna tutuyor adeta okuyucuya;karakter analizleri,olaylar,o karakterlerin her birinin ruh halleri,hisleri o kadar ustalıkla detaylı ve sıkmadan anlatılmış ki yani okuduğum her kitabı çok güzeldi ama bu bambaşka bir duygu yoğunluğuna sahip bir roman olmuş.Her bir karakterin farklı yaraları olmasına karşın onları aynı çemberde tutan bir işleyiş vardı hep.Aynı zamanda roman içeriği tahminlerimin ötesinde bir güzellikteydi kurgusu sıradan bir aşk hikayesinin ötesindeydi ve muazzam bir dile sahipti bu kadar sakin ilerlemesine karşın her sayfada bu denli merkezinde hissetmek de apayrı bir beceri bence çok çok beğendim resmen okumadım yaşadım bende Halide gibi o konaktaydım hep sanki.İnsan zihninin ötesinde bir eser olmuş teşekkürler kalemine sağlık Tarık Tufan.

Modern çağın insanı nasıl bir “tüketim mahkûmu” haline getirdiğini felsefi bir bakışla ele alıyor. sanayi çağının “üretimde sınırsızlık, özgürlükte mutluluk, mutlulukta süreklilik” vaatleriyle başlayan ama sonunda insanı yoran, tüketimle avutan bir döngüye hapsedişini anlatıyor.
Yazar, “İnsanlar mutlu olacaktı. Çünkü üreteceklerdi. Çünkü özgür olacaklardı. Ama olmadı.” diyerek modern yaşamın çelişkisini çarpıcı biçimde özetliyor. Gerçek özgürlüğün yerini, “daha akıllı kafesler” alıyor; insanlar reklamların “Sen farklısın!” yalanıyla yönlendiriliyor.

Kapakta yer alan giyotin şeklinde bir alışveriş arabası ve insanı tasmayla yönlendiren şapkalı figür, kitabın içeriğini güçlü bir görsel metaforla destekliyor.
Bu, tüketim kültürünün insanın boynuna doladığı “moda” zincirini ve modern kapitalizmin sessiz şiddetini temsil ediyor. İnsan, kendi arzularının kurbanı olmuş bir “kurban” olarak resmediliyor.

İslam Hukukuyla ilgilenen hukukçulara tavsiye ederim, bir hukukçu olarak okurken feyz aldım. Esasında bakış açısını genişletmek isteyen her hukukçu okuyabilir. Tek eksiği içerdiği kavram ağırlığı. İslam Hukukunun kendisine has kavramlarını hukuki açıdan mealini/tercümesini aramak yordu. Keşke kitabın sonuna bu kavramların tanımları kısa açıklamalar şeklinde eklenseydi, okuması daha kolay olurdu. Ancak bu haliyle de gayet başarılı, özellikle bazı yerlerde Hanefi, Şafiî gibi mezheplerin görüşlerini karşılaştırmalı sunması hoşuma gitti.

Filmlerini izlemekten ne kadar keyif alıyorsam yazdıklarını okumaktan da o kadar hoşlanıyorum.

Ege’de bir kasabadayız. İnsan hikayeleri anlatıyor Çağan o kasabadan. Yer yer zamansız ve müthiş filmi Dedemin İnsanları’na göz kırpmayı da ihmal etmiyor tabii ki. Kitabın sonundaki “Perizat, çocuk ve bir bağ evi yalnızlığı” hikayesi ile göz kırpmayı kesip direkt filme bağlanıyoruz hatta. Hümeyra’nın masada oturup karaladığını, Durukan’ın çocukluğunun hırslana hırslana hikayeyi yaşayışını görüyoruz.

Çok tatlı kitap, Çağan Irmak sinemasını seviyorsanız, bunu da seversiniz şüphesiz.

Azınlıkta kalanlarla yani bizlerle insanın zamanı değiştiremeyeceğine göre zamanın insanı değiştirdiğini fark edenlerle,sohbet ediyor Serhat Kaya. Kitap,mekan insan teknoloji değişimlerini size samimi içten ve akıcı bir dille anlatıyor oluşuyla öne çıkıyor. Okurken en çok fark ettiğim kısım bizi bize anlatıyor oluşu.Özellikle 70’li – 80’lli yıllarda doğanların ülkenin kısa zamanda geçirdiği ken(di)tsel dönüşümün çocukluk dönemlerinde yaşadıklarıyla gençlik döneminde yaşadıkları farklılıklar,bu farklılıkların sonundaki psikolojik değişimleri anlatıyor. Bunu ben en çok çocukluğumdaki Trabzon ile şimdiki Trabzon arasında fark ettim.Yazar belki bir psikolog değil ama size psikolog edasıyla yaklaşıyor. Kitapta araya serpiştirdiği nokta atışı hikayelerle mest oluyorsunuz.Yalnız kalabileceğiniz bir yere gidin ve kitabın sayfalarını açın .Yanınızda bir arkadaşa ihtiyaç yok. Açın okuyun ve sadece Serhat KAYA’yı dinleyin.Fazla vaktinizi de almaz ; iki ya da üç saate bitirebilirsiniz kitabı.

Büyülü gerçeklik türünün en iyi örneklerinden. Türk edebiyatında da Puslu Kıtalar Atlasını öneririm. Büyülü gerçeklik öyle bir tür ki, kitap bittiğinde ne okudum ben şimdi diyebilirsiniz. Zira bu türde, bana tarihi, sosyal, coğrafi bilgi anlamında ne kazandırdı, ya da tema olarak yazar neyi öğütlemek istemiş gibi soruların karşılığını bulamazsınız. Büyülü gerçeklik türü, öğrenmek, kazanmak, ders edinmek için değil okurken o an sizde bıraktığı keyif için okunur. Gerçekten de bir ucu yere bassa da sizi alıp götüren efsanevi-masalsı-hayal gücünün sınırlarını zorlayan ve hatta aşan bir akışa giriyorsunuz ki okurken o akışın içinde başka bir dünyaya, yazarın sizi çektiği dünyaya kapılıp gidiyorsunuz. Okuma sonucu değil sürecini ön plana geçiren bir tür. G.G. Marquez'in Yüzyıllık Yalnızlık'lığı ile Macondo adında bir yerde yüz yıllık bir akışın içine öyle bir düşüyorsunuz ki çıkmak istemiyorsunuz.

Sonunda orijinal bir yazarla, akıcı bir Türkçe’yle ve zihnimizde sarkmayan, gözümüze batmayan dolu dolu anlamlı bir dil uyumu sağlanmış harikulade bir çeviriyle ve üstelik yazım ve dilbilgisi hataları olmayan özenle basılmış bir kitapla karşılaşmak mutluluk verici. Öyle ki kitap içeriği çok cazip ve merak uyandıran türden olmasına rağmen bitmesin diye az az okumaya çalışıyorum. Kitabın, içine AI kaçmamış, yazım dili anlatım zenginliğiyle dolu; bu tarz yazara mı ait çevirmene mi bilemiyorum ama hangisine aitse bayıldım. Doppler ile tanışmak çok güzeldi. İlk kitaptan sonra mutlaka serinin ikincisi okunmalı. Zira ancak o zaman bazı şeyler anlam kazanıyor. Ama sonuçta günümüzün dünyasının bunaltıcı popüler kültürüyle kapitalist bir yaşam sürmeye zorlanan insanının bu Stockholm sendromundan kurtulma çabasının nasıl da bataklık hissi yarattığını harikulade mecazlar, zeki bazen gülümseten tanımlamalar ve düz pürüzsüz bir anlatımla veriyor.