Kovulmuşların Evi Hakkındaki Yorumlar

Ali Ayçil'in gözlemlediği, kaleme aldığı insanların içinde siz de varsınızdır.
İyi ki yazmış, iyi ki okumuşum dediğim kitaplarından..

Kitabı okurken gerçekten ânı yaşıyorsunuz.O ânın fotoğrafını çekmiş ve size tüm ayrıntılarıyla anlatıyor sanki.Okurken, gerçekten böyle diyorsunuz,Kitap; belki de devamlı yaşadığınız farkedemediğiniz ve ne dile getirip anlatabildiğiniz ne de bir kağıda dökebildiğiniz ifadelerle çıkıyor karşınıza.Yazar ismini duyurabilse(belki de değiştirebilse),çok satanlar listesine devamlı uğrar diye düşünüyorum.Bir İskender Pala,bir Nazan Bekiroğlu klasikleri gibi gözü kapalı alınan bir eser neden olmasın?

Sur kenti hikayeleri adlı kitabını okuduktan sonra, şiddetle okumam gerektiğini hissettiğim kitap. Üslubu bana Ali ÇOLAK'ın mavisini yitirmiş yaşamak adlı kitabını hatırlattı.. Çok güzel denemeler bulunuyor.

sıkılmadan tekrar tekrar okuyabileceğiniz denemelerden oluşan harika bir eser.

sustum ve susmakla elde edebileceğim kazançları kar saymaya başladım..

okuken keyif aldım ve altını çizdiğim cümleleri kar saydım..

Tekrar tekrar okunması gereken eserlerden.Hiç sıkılmadan okursunuz ve bittiğinde yeniden başa dönersiniz.Sizi içinizden yakalayan o kadar çok şey vardır ki unutamazsınız.Mesela Beni bitiren Bir Gün Babamızın Resmi De Ölür adlı yazı oldu.Çok duygulandım okurken.Bu kitabı alın arşivinizde bulunsun asla pişman olmazsınız.

Yazar, genç yaşına rağmen, bir deneme ustası. Bazı bölümlerde, yazarla aynı şeyleri yaşadığınızı ya da düşündüğünüzü fark ediyorsunuz.
“Tozlu kasabaların, herkesin ölümünün anons edildiği taşra şehirlerinin, ficek atmaya giden kızların, ansızın boşalan yağmur yüzünden oraya buraya kaçışanların, ilk sayıda batacağını bile bile dergi çıkarmaktan vazgeçmeyen genç edebiyatçıların ve bir yazarın yazgısının hatırlanacağı bu arızalı yolculukta onun da bir payı var. Kuşkusuz beni bitkin düşüren bir yolculuk olacak bu; aralarında hiçbir insicam bulunmayan bir sürü hatıradan sonra yeniden dünyaya, o kovulmuşların evine geri döndüğümde, bir kez daha, 'hatırlamak da bir ihanettir' diye söyleneceğim.” (s. 9)

Sur Kenti Hikayelerinden sonra okuduğum ikinci Ali AYÇİL kitabı...İsmine özel bir eser,her hikaye de kendi kovulmuşluklarımızı da görebiliyoruz.İnsanı bam telinden yakalayan sözleri kitabı daha etkileyici hale getirmekte.Kitabın özel sözü ise bence "İnsan görmeyi zamanla öğrenir".Okuyup görmek ve anlamak üzere...

çok beğendim bu adam çok farklııııı!hele dünyayı kovulmuşların yeri olarak tanımlamasına bittim!hayatımızın içinden oldukça sıradan şeylere bile ali ayçil gözüyle bakınca farklı oluyor artık otobüs yolculuklarım bile değişti:)çokmu sazanım bilmiom ama kendimi yolda tek koltuğun hakimi olarak görmek haz vericii yolardan umumiyetle sıkılan biriyseniz okuyunnnn

deneme tadında oldukça iddialı bir kitap. karşılıklı konuşma şeklinde okuyucuyu içine çeken bir tarzda yazılmış. çok beğendim...

Tekrar okuma gereksinimine kapıldığım nadir kitaplardan birisi oldu "Kovulmuşların Evi".
Hayata dair, insana dair, yazara dair, doğaya dair birçok gerçekler; yazarın hayalleriyle, hayal kırıklıklarıyla ve mazisiyle yoğrulup dış dünyaya (yani okura) sunulmuş.
Samimi ve içten bir üslupla kaleme alınmış bu eseri tüm kitapseverlerin okuması gerektiğini düşünüyorum.