Onaylı Yorumlar

Başlangıç ve orta seviyedeki Arapça öğrenenler için mükemmel bir kaynak olmuş. Konuların seçimi çok başarılı, hem temel dilbilgisi kurallarını sağlam bir şekilde oturtuyor hem de orta seviyeye geçişi kolaylaştıracak yapılar içeriyor.

Soruların çeşitliliği ve zorluk derecesinin kademeli olarak artışı, öğrencinin bilgisini adım adım pekiştirmesi için ideal. Özellikle konuları pekiştirmeye yönelik bol miktarda alıştırma sunulması, gramer kurallarının sadece teoride kalmamasını, pratikle iyice anlaşılmasını sağlamış.

Arapça öğrenme yolculuğunda ilerlemek isteyen, temellerini sağlamlaştırmak ve orta seviye konulara güvenle adım atmak isteyen herkese kesinlikle tavsiye ederim. Emeği geçenlerin eline sağlık!

Komikti aslında; insanlar ona bunun imkânsız olduğunu söyledikçe Tom’un onlara yanıldıklarını kanıtlama isteği artıyordu.
Aramayı bilirseniz her gün yaşanacak bir macera vardı.
Okumaya başlamamla birlikte kalbimde bir ritim değişikliğine sebep oldu bu kitap. Başta oldukça hayalperest geldi bana Tom’un düşünceleri. Kitap ilerledikçe kendimi Tom’un heyecanına kaptırmış bulduğumu fark ettim. İçimdeki; “Çocuk bu ya! Nasıl gezsin dünyayı tek başına?..” serzenişleri susmak bilmedi ama kitabın sonunda yazarın yaşam öyküsünü okuyunca “Dur!” dedim kendime, demek ki isteyince oluyormuş. Kitabın kurgusuna çok takıldım ama işleniş biçimi de en az kurgu kadar güzel. Tom’un gezdiği yerlerden sonra oraya özgü şeylerle ilgili ufak bilgiler vermesi (Aslında günlük tutuyor.) estetik zevkin yanı sıra öğretici bir metin niteliği kazandırmış kitaba. Okuyun, okutun derim. Kitapla kalın.

Turgut Uyar’ın Göğe Bakma Durağı kitabı, bence Türk şiirinin en içten, en duygusal kitaplarından biri. Uyar bu kitapta hem insanın iç dünyasını hem de yaşadığı dönemin ruh hâlini çok güzel anlatıyor.
İkinci Yeni akımının bir parçası ama o diğer şairler gibi çok soyut kalmıyor; daha duygusal, daha insana yakın bir dili var.

Şiirlerinde hep bir yalnızlık hissi var ama aynı zamanda umut da eksik değil. Özellikle “Göğe Bakma Durağı” şiirinde bu çok belli. “İkimiz birden sevinebiliriz göğe bakalım” dizesi var ya, sanki bütün kitabın özeti gibi. Hem sevdiğine bir çağrı, hem de hayata tutunma isteği. Yani her şeye rağmen birlikte sevinmeyi, birlikte umut etmeyi anlatıyor.

Turgut Uyar’ın dili çok sade ama derin. Günlük kelimeleri kullanıyor ama o kelimelerin içinde çok şey gizli. Şiirleri okudukça anlamı genişliyor, her seferinde başka bir şey hissediyorsun. Bazı dizeleri ilk okuduğunda anlamasan bile, içinde bir şeyler kıpırdıyor.

Selçuk Altun’u herkes okumalı!

Gene bayıldım, gene lezzetinden başım döndü, ordan oraya savruldum, uzun zaman olmuştu okumayalı, iyi ki şimdi okudum…

Karakterleri, anlatı oyunları, coğrafyaya, insanlara, psikolojiye ve tavırlara öyle hakim ve öyle anektodlar var ki kitabın son sayfalarında kenara koydum, bitmesin istedim.

Hayatta herkes mutlu olmaya mecbur, öyle ya da böyle; blr yolunu bulmalı…

Hem türkülere, deyişlere ,kültürümüze hakim olmalı hem de dünyanın entelektüel birikiminden ayrı düşmemeli… Şehir şehir gezmek yetmemeli; kısacık kitapta ülke ülke gezdirmeli… Böyle yazar bulmuşken okunmaz mı?

Bence bu kadar anlattığım yeter “Öpsem Öldürürler Öpmesem Öldüm”

Selametle...

Holden Caulfield, dışarıdan bakınca asi, huysuz, hatta bazen umursamaz biri gibi görünse de; iç dünyasında tarifsiz bir acı, kırılganlık ve yabancılaşma taşıyan tam bir ergen. Kısacık ömründe edindiği acı tecrübeleri mental olarak kaldıramamış ve hayatla kurduğu ilişki artık yalnızca bir savunma mekanizmasına dönüşmüş.

Kitabın bana hissettirdiği şey şu: Holden’ın çok sevdiği kardeşi Allie’nin ölümüyle birlikte içsel dengesi tamamen sarsılmış; dünyayı ve insanları sahte, yapay ve yüzeysel bulmaya başlamış. Bu yüzden sürekli kaçıyor — okuldan, insanlardan, hatta kendinden bile… Onun isyanı öfke dolu değil; çaresiz bir varoluş sancısı âdeta.

Yazarın dili sade, akıcı ve okuması son derece keyifli. Okurken insan hem Holden’a çok üzülüyor hem de kendi gençliğinin o kırılgan taraflarını hatırlıyor.

Dursun Gürlek’i önce videoları ve katıldığı programlar aracılığıyla tanıdım. Ardından köşe yazılarını okudum. Belki biraz geç kaldım, ama bu kitap yazarın okuduğum ilk eseri oldu. Diğer kitaplarını da çoktan kütüphaneme ekleyip okuma listeme aldım. Dursun Gürlek, tam anlamıyla bir Osmanlı ve kültür tarihçisi; kelimeleriyle geçmişin zarafetini bugüne taşıyan bir kalem.
Bu kitabı, bir söyleşi yahut dost meclisinde yapılan tatlı bir sohbet havasında ilerliyor. Kitapları ve kitap âşıklarını kimi zaman ince nüktelerle, kimi zaman da hoş anekdotlarla anlatmış. Okurken hem düşündüren hem de gülümseten satırlarıyla bana çok şey öğretti. Kitap sevgisini yüreğinde taşıyan herkesin mutlaka okuması gereken bir eser.

Kitap öncelikle akademik bir metin değil, geniş kitlelere hitap eden bir "kişisel finans" rehberi olarak değerlendirilmesi gerektiğini düşünüyorum. Kişisel finans tavsiyeleri, genellikle yazarın başarılı olduğu spesifik piyasa koşulları (örneğin, yüksek enflasyonist bir şekilde borçlanarak varlıkları sürdürebilmek) serbestçe bağımsız olabilir. Bu stratejiler evrensel ve zamandan bağımsız ekonomik kanunlar değildir; Ekonomik konjonktür değiştikçe, bu yöntemler risk/getiri profilini radikal biçimde değiştirebilir. Sonuç olarak bu kitap, finansal okuryazarlığa bir giriş kapısı olarak faydalı bir motivasyona sahip olduğunu değerlendiriyorum. Dolayısıyla finansal piyasalarda "uyurken" para kazanmak, genellikle "uyanıkken" elde edilen, bilgili ve disiplinli kararların bir sonucudur. Keyifli okumalar dilerim.

Yarasını birbirinden tanıyan, aynı yaraya iki karşı taraf olarak ortak olan iki insanın öyküsü. Aynı yerden kanayan yaralarını sarmaya çalışan iki yaralı yürek... Selime Teyze ve "kadersiz" Meltem...

Bir sedire oturmuş, ellerinde çay bardakları Kaz Dağları'nın eteklerinde, yeşilin, sakinliğin huzuruna sığınmışlar ve kendiliğinden dökülüvermiş sırlar...

Gittikçe azalan sabırsızlığımız, tahammülsüzlüğümüz, yaş alanlarımıza yitirdiğimiz sevgimiz saygımız, çarpıcı bir şekilde kendimizle yüzleşmeye davet ediyor satır aralarında bizleri.

Çok bizden, çok içten, hüzünlü, hayat kadar gerçek bir öykü. Öyle akıcı ki elinden bırakmak istemiyor insan... Kalemine, yüreğine sağlık Şermin Yaşar, bizden öykülerin daim, okurun bol olsun.

Bugün sizlere sosyal medya üzerine yazılmış gerilim yüklü birkitap ile geldim.
Hedef sosyal medya fenomenleri.
Canlı yayın açılıyor ve sosyal medya fenomenlerinin kaderini ise izleyiciler belirliyor.
Ağlayan emoji yaşasın,
Gülen emoji ölsün
Her bir sosyal medya fenomeni tuzağa düşürülerek bir şekilde hayatlarına veda ediyor.
Bütün olayların arkasında ise Ces@ diye bir ekip var.
Bütün bu olayların içinde bide Elif adında bir kız ve polis memuru Emre var. Polis memuru Emre Elifi korumaya çalışıyor gibi görünürken bir anda her şey değişmeye başlıyor.
Sayfa sonlarına doğru ise bütün yerler değişiyor bir anda. Sonunda ise bir ters köşe yiyoruz
Kitapta aslında bazı mesajlarda yok değil. Sosyal medyanın ne kadar zararlı olabileceğini gözler önüne de sermiş kitabımız. Bence okuyun buna değer

Japonların tarihlerinde en çok okudukları kitaplardan birisi olan Samurayın Kızı’nın en kritik kitaplardan birisi olduğunu düşünüyorum. Bir romandan ötedir. 1871’de başlayan Meiji restorasyonları sırasında küçük bir çocuk olan yazarın, Japonya’dan ABD’ye gelin gitmesinin gerçek hikayesini okurken, restorasyonların Japonya’daki yansımaları, Japonların (özellikle samurayların) hayata bakışı, ABD kültürü ile karşılaştırmaları, bazen güldürür bazen hüzünlendirir ama çokça memleketimizdeki ahlaki pratikleri düşündürür. Kitaptaki “insanın yaptığı işten aldığı hazzı herhangi bir şeyle değiştirmeye değer mi, birinin gururunu iki paralık etmesi insanın ya da ulusun ruhunun gelişmesinin bittiğini gösterir” cümlesi ve anlatılan yaşam pratikleri, (Osmangazi Köprüsünde intihar eden Japon mühendis gibi örneklerle birlikte) Japon meslek/iş şerefi kavramını gösterir. Coğrafya kader değildir, bir toplum kendini ahlaki olarak geliştirerek değişince başarı kaçınılmazdır’ın ispatıdır Japonya. Helal olsun.