Marquez kuşkusuz bir aforizma yazarı değildir. Amacı bu değildir en azından. Değindiği konular biraz ütopyada veyahut gerçekte olsa bile, biraz yoğunlaştırmayı gerektiriyor. Kavramak için yalnızca okumak yetmiyor. Biraz da, abartılı gelebilir ama, Marquez'in diğer yapıtlarındaki üslupla değerlendirilmesi gerek. Her ne olursa olsun, Yüzyıllık Yalnızlık okunması gereken bir kitap. Okuduğumdan bu yana epey vakit geçmesine rağmen, hala aklımda olan şey: muzlar, trenler, sirk düzenleyenler ve küçüğün hala fantezisi. Kimbilir, belki de Freud haklıdır.