Onaylı Yorumlar

Babamı yeni kaybettim bir gün çocuklarımda beni onlara hiç cevap veremeyecek halde görecekler gençliğim onlar için telaşım korkularım emeklerim sevinçlerim kek günlerimiz hepsi benimle beraber toprak olacak o gün onlara biriktirdiğim kitaplardan ilk bu kitabı okumaları için bir not bıraktım çünkü ben acıyla nasıl baş edilir kim onların elinden tutar göğsüne yatırır teselli eder bunların hiç birini bilmiyorum. acıkmışsındır bir sıcak çorba iç diye kim ısrar eder. "Annen olsaydı bu çorbayı zorla içirirdi" der bilmiyorum duyguların insanlığın iyice yok olduğunu gördüğüm bu zamanlarda yavrularımın elinden tutacak satırlar var bu kitabı yazmış olmayı duygularımı ifade edebilmeyi bakın böyle aşılır engeller demeyi o kadar çok isterdim ki.

Mustafa Orakçı çok beğendiğim bir yazar. Kedi aşığı olan 2. sınıf oğlum çok severek okudu. Hele kitabın son sayfalarındaki heyecanını kelimelerle anlatmam imkansız, kendinden geçti heyecan, mutluluk ve şaşkınlıktan. Son birkaç sayfaya kadar severek okuduğu bir kitaptı ama gerçek yaşam öyküsünü okuması ile ennnn sevdiği kitap listesinde bir numaraya yerleşti. Okuma kültürü oluşturmaya çalışan öğretmen bir anne olarak bir kitap küçük bir çocuğa nasıl böyle bir heyecan yaşatır inanamadım Yazarla da tekrar gurur duydum. Kalemine sağlık Mustafa hocam.

Beşir Ayvazoğlu en iyi yaptığı işi bir kere daha, bu kez Beyazıt Meydanı'nı merkeze alarak yapmış. Bu meydanın Bizans'taki tarihinden başlayarak yaptırdığı cami ve külliye ile meydana yeni bir ruh veren 2. Bayezit'ten itibaren bu meydanda yaşanan olayları, önemli şahsiyetleri ve eserlerini tam bir tarih, edebiyat ve mimari arkeolojisi ile gözler önüne sermiş. Kitap tam da alt başlığının hakkını vermiş: Mekan biyografisi.
Hem meydanın zengin tarihine hem de Ayvazoğlu'nun kişiden kişiye, kitaptan kitaba ustalıkla geçen birikimine hayran kalmamak elde değil. Ayvazoğlu; edebiyat, mimari ve şehircilik üzerinden bir mekanın, Dersaadet'in Kalbi'nin tarihini yazmış. Tarih ve İstanbul sevdalılarına önerilir.

Biri yazılım biri tamir tadilat konularında iyi olan iki arkadaşın proje için tasarladıkları robot'un yazılımında bir şeyler ters giderse ne olur? Ne mi olur... o halde hadi Robi Çıldırdı'yi okuyalım. Biz 5. ve 6. sınıflar ile okuduk. Beğenildi, kimse sıkıcı bulmadı. Faruk Yıldız'ın olayların Giresun'da geçtiği 'Gizemlin Yaprağın Peşinde' kitabı da güzeldi. Onu da okuyabilirsiniz. Faruk Yıldız'ın kitaplarında kurgu düz basittir, karmaşık değildir, karakterler azdır. Bu yönüyle ben 5. ve 6. sınıflarda Faruk Yıldız'ın kitaplarına listemde yer veririm.

Yazarının yardımcısıyla eserini yazmış olmasına karşın Shakespeare’in sihirli dokunuşları eserde kendisini gösterir. Tiyatroda yandığı düşünülen bir metnin günümüze ulaşmış olması hesap edildiğinde Cardenio için tek şey düşünülebilir: İyi ki yanmamış Despotizmi Zorba namlı karakteriyle eleştiren Shakespeare kurguyu dramın merkezine çekmeyi, her zaman olduğu gibi, ustaca yapar. Buhranların, umutsuz bekleyişlerin, karamsar sözcüklerin şiirsel sunumuyla beraber insanoğlunun içindeki kötü fıtrat da karakterlerin dillerine çok güzel yansır. Aşkın içine kazınmış olaylarla birlikte karakterlerin insani yanlarını ortaya koyan iyilik ve kötülük iştiyaklarının sahnede daha iyi görüneceği rahatlıkla tahmin edilebilir. Ama karakterlerin dilinden dökülen sözler o kadar etkilidir ki sahneye lüzum kalmaz. Şüphenin, sadakatin, tutkunun vb. aşkla ilişkisini görmek için İngiliz yazarın her eseri doyurucudur. Cardenio’nun esin kaynağı Cervantes’in Don Kişot’u olsa da özgünlüğü Shakespeare'e aittir.

Yazarın okuduğum ilk kitabı ve tarzını çok sevdim. Mistik, fantastik, yani gerçekçi olmayan kurguları, masal gibi romanları çok sevmem normalde ama öyle güzel aktı gitti ki, bayıldım. Hem günümüzde geçen kısımlar hem geçmişi anlatan kısımlar dönemine uygun, karakterler çok farklı ama bir yandan da bizden. Ustam ve Ben, Katre i Matem, Piri Lezzet, Azdahak.. Bu sıra okuduğum kitaplar hep Osmanlı tarihi gizemli olaylar, masalsı merak üzerine idi. Bu kitap da çok doyurucu idi her bakımdan. Hem tarih hem günümüz insanı dertleri, hem masalsı hem yaşanmış olaylar, akıcı ama basit olmayan bir dil, kalemine sağlık.

Yazar Şahinler bu kitabında Ali İmran 78. ayetten yola çıkarak, ilâhî vahyi bozmaya ve anlamını saptırmaya/kaydırmaya yönelen bir zihniyeti, Kur’ân’ın âyetleri ışığında tanımaya ve tanıtmaya çalışıyor, diğer taraftan bükülen âyetleri ve dinleştirilmiş geleneği, Kur’ân’ın ışığında/filtresinde arındırma gayreti ile dikkat çekiyor.

Bu kitap yalnız kurani/dini hakikatler boyutunda değil aynı zamanda sosyolojik düzlemde karşılaştığımız çeşitli illüzyonları nasıl fark edebileceğimizi gösteren bir rehber niteliğinde. Çağdaşlarımız için yön gösterici bir kitap niteliğini haiz. Yazarını tebrik eder, dikkat çekici birkaç başlığı paylaşmak isterim:

-MÜSLÜMANLARIN SEKÜLERLEŞMESİ/DÜNYEVÎLEŞMESİ
-HALKIN SESİNİ DİN İLE KISMAK
-İNSANLARI RAB EDİNMEK/RABLER HEGEMONYASI
-İSRÂİLOĞULLARI’NA HELÂL, YAHÛDİLERE HARAM
-KUR’ÂN VARKEN MESÎH’E/MEHDÎ’YE İHTİYAÇ
YOKTUR

Tekrar tekrar okunası bir kitap...

İyi Okumalar

Evet, Miyase Sertbarut'un kitaplarında işlediği ana fikir ve vermek istediği mesajlar hiç de yabana atılmamalı. Ara Alem üçlemesi serâpa(baştan sona) hayatın bir saniyesinin bile değerli bir hediye olduğunu anlatır. Canan, hayata dönmek için neler neler deniyor. Edebiyatımızın fantastik kurgu türünde Ara Alem serisi adını hep hatırlatacaktır. Yaşamak, hayat, nefes almak, hay ve diri olmak... velev meşakkatli, zorlu ve sıkıcı da olsa güzeldir, eşsizdir, değerli bir hazinedir; kıymeti bilinmeli. işte kıymetini bu kitap öğretiyor. Asla sıkıcı bir tarafı yok. Bizi hayata tutan, hayattaki en çok sevdiklerimizdir. Ortaokul 7.ve 8. sınıflara tavsiye ederim. Biz okuduk ve öğrencilerim beğendi. Miyase Sertbarut kesinlikle kitaplarında özgün birer konu, farklı birer ana fikir bulabilen varsıl bir yazar. Teşekkürler Miyase Hocam.

Kitabımız yaşlı bir adam ve genç birisinin arasında geçen diyalog şeklinde bizlere sunulmaktadır; konumuz ise İnsan nedir.
Yazarımız öyle güçlü argümanlara sahip ki kitabı okuduğum sırada fikirlerini çürütmeyi geçtim söylediklerine katılmaktan başka bir şey gelmedi elimden; sanırım insan gerçekten de bir makina.
Kitabımızda geçen yaşlı bireye göre insan doğduğu andan itibaren dışarıdan aldığı verileri - yani öğrendikleri - işleyerek onlara göre yaşamını sürdüren bir varlık. Bu süreçte dışarıdan bir etki olmadığı takdirde bir şey yapmayan lakin bir makina misali düğmeye basılan bir durum söz konusu olduğunda harekete geçen bir mekanizma.
Kitabı okuduğunuz sırada kendinizi diyalogdaki genç birey yerine koyarak yaşlı adamla bir tartışma içerisine giriyorsunuz ve birçok kez ters köşe olma durumunu tadacağınızı söylemek isterim.
Kitabı okumanızı tavsiye ederim, kesinlikle okurlarına bir şeyler katacaktır; farklı bir bakış akışı kazandıracaktır, iyi okumalar...

Bir şehrin banliyösünde meydana gelen değişim bireylerine nasıl yansır? Varoş kültürünün ve gecekondu dünyasının hoş bir hatıra olarak anılması mı, yoksa tamamen unutulması mı söz konusudur? Hwang Sok-yong taşradan merkeze uzanan hikayesiyle âşkın hayatın keşmekeşine karşın en güçlü direnç noktası olduğunu kanıtlamaya çalışır. Aslında değişen dünyanın koca bir öğütücü misali maddi manevi her şeyi yok ettiği bir ortamda geçmişin ipine sarılmanın makul olmaktan ziyade nostaljik olduğu söylenebilir. Nostalji farklılık arayanları tatmin edebilir. Ama kırık kalpler için geçmiş; aranılan, istenilen, değiştirilmesi hayal edilendir. Hwang Sok-yong eserinde geçmişi uykusundan uyandırarak öykünmeyi drama çeviriyor. En nihayetinde bazen mutluluk aramakla dahi bulunmaz ama düşünmekle şahsi tatmin mümkündür. Geçmiş, bir hafıza egzersizi kadar yakındır. Uzakların nasıl yakın olduğu Hwang Sok-yong'un eserinde aşikar kılınır. İyi okumalar...