E-Dergi

Mutsuzluktan söz etmek istiyorum
Dikey ve yatay mutsuzluktan
Mükemmel mutsuzluğundan insan soyunun
sevgim acıyor

konusu farklı olabilir. gölgelerini kaybeden insanların yavaş yavaş hafızalarının silinmesi ilginç ama akıcı değil. kitap 4 kişi ağzından yazılıyor bu yüzden çok karışık ve ilerlemiyor. tam konuya gireyim diye kendinizi zorluyorsunuz hopp başka bir kişiye geçiş yapıyor. bir de o kadar ayrıntılı betimleme yapılmış ki" kesme bıçağını alarak kesme tahtasının sağ tarafına bıraktı..." gibi. 448 sayfa ama 200 sayfa da bitebilecek bir roman. bir de kitap seri galiba çünkü olayların çıkış yerinden hariç neden olduğu, kimlerin neden gölgesini kaybettiği sonunda sebebinin ne olduğu ortaya çıkmıyor. ben pek beğenemedim. akıcı değildi zorlanarak okudum. okumasam da bir şey kaybetmeyeceğim bir kitaptı.

Alkımın altından kimse geçemez serisinin ikinci kitabı;Sarı. İlki kafirun.İlkini okumadan ikincisini okumayın derim.
70'li yıllar. İmamhatiplilerin yok sayıldığı,ölü yıkayıcılar diye dalga geçildiği,hem sağcıların hem solcuların kitaplarının yasak edildiği,gençlerin akıllarının karıştırıldığı yıllar....
Çerkes Hikmet ustanın en küçük oğlu Sarı büyüdü,İmamhatip talebesi oldu. Kırşehir'den Kırıkkale'ye acı hatıralarla taşındılar. Kırıkkale İmam hatip 1971.Her yıl imam hatiplilerin yok sayıldığı 19 Mayıs törenleri. Sarı Mahmut ve arkadaşlarının kırgınlığı, çocuk kalpleri ve cesaretleriyle meydan okumaları. Ayakta alkışlanmak!!!
Gerçekten başarı mı? onlara benzemek.
Salih baba ve Feramuş dede...
İmam Hatip öğrencisi Korkut'un aşkı, yangını dedesi Türkücü Molla hafız'ın emaneti...
Bittiğine üzüldüğüm bir kitaptı.Çok güzeldi. Çok başkaydı. Serinin 3. kitabını sabırsızlıkla bekliyorum.

Ne zaman Mustafa Kutlu kalemi okusam yüreğimin bir yerlerinde hüzne dokunuyor.
Ah neleri kaybetmişiz. Zengin,saygın olmuşuz ama ne çare. Ezikliğimizi elimize alıp maharetmiş gibi baş tacı yapmışız.
Unutmuşuz özümüzü. Yabancıları özentimizden kendimize yabancılaşmışız. Kafamızın içi boşaldıkça başımız dikleşmiş. Ahlak elbisemiz yırtıldıkça medeniyet sanmışız.
Başarmışız ama ne başarı... Makamımız yüksek mevkimiz sağlam olmuş ama davayı unutmuşuz.
Seni okuduğumda bir kez daha sarsıldım.

Ah! yüreğe dokunan Mustafa Kutlu kalemi...Suna Elif ve Nilgün hayat hikayeleri. Mustafa Kutlu kalemini ne zaman okusam yüreğimde bir yerlere dokunuyor. Çok güzel bir kitaptı. İçerisinden bazı sözler paylaşıyorum;
..."Doğru lakin bazen gönüllü olarak yüklendiğimiz mesuliyeti taşımakta zorlanırız. Ve bunu belli etmemeye çalışırız. Bu kişiyi aşırı yorar. Kişi ancak bu mesuliyetten ayrıldığı zaman ne kadar yorulup yıprandığını fark eder."
"Zafer biraz da hasar ister.
"Cumhuriyet Türkiyesi'nin memur ailelerinde böyle bir müslümanlık vardı. İmanı yerinde, ameli zayıf, din bilgisi yetersiz."
"Alıştığımız bir şeydi yaşamak."